Resmi olarak altında oynadıkları ulusal bayrak artık mevcut değil. Her maçın başında temsil ettikleri marş, iki yıl önce devrilen bir cumhuriyete ait.
Ancak Afgan sporcular, Hindistan’da düzenlenen Kriket Dünya Kupası’nın alışılmadık ve geniş çapta kutlanan kahramanları haline geldi. Dünya çapında yüz milyonlarca insanın izlediği bir turnuvada, son dünya şampiyonunu ve iki eski şampiyonluk sahibini rahatlıkla mağlup ettiler. Takımın yıldızlarından bazıları o kadar popüler ki, stadyumun tüm bölümleri isimlerini haykırıyor. Kazandıklarında oyuncular sığınaktan takım otobüsüne ve otel odalarına kadar şarkı söyleyip dans ederler.
Afgan kriket takımının başarıları, spor tarihinde zaten şaşırtıcı derecede hızlı olan yükselişi pekiştiriyor. Ayrıca, bu ekibin başardığı şeyin birazına sahip olsaydı, sık sık şiddetli kopuşlarla karakterize edilen bir ulusun potansiyelini de gösteriyorlar: süreklilik.
Bu Dünya Kupası’nda yarışmak için takım, Afganistan’ın siyasi liderlerinin ve ülkenin dışlanmış bir devlete dönüşmesini durdurmayı başaramayan birçok uluslararası paydaşın gözünden kaçan hassas tavizler vermek zorunda kaldı. Koşulların tuhaflığı, takımın başarısıyla bastırılıyor.
Takımın en büyük yıldızlarından biri olan 25 yaşındaki Rashid Khan, takım arkadaşlarına şöyle konuştu: “Evdeki insanlar bizim için dua ediyor, maçlarımız için, zaferimiz için oturuyorlar çünkü kriket Afganistan’daki tek mutluluk.” Geçen haftaki galibiyetten önce maçla karşılaştık.
Temelleri doğru bir şekilde anlamayı önemsedi. Ama en önemli şeyin altını çizdi: “En önemli şey gülümsemeye devam etmektir.”
Karanlığın sarmalına saplanmış bir ülkede, küçük kutlamalar bile bir meydan okuma hissi veriyor.
Taliban’ın iki yıl önce iktidara gelmesinden bu yana Afganistan’ın yardıma bağımlı ekonomisi çöktü ve 10 kişiden dokuzu yoksulluk içinde kaldı. Doğa, sefaletin üzerine köyleri tamamen yok eden ve yüzlerce insanı öldüren depremleri ekledi.
Altıncı sınıftan sonra kadınların evlerine girmelerine, çalışma ve eğitim haklarına izin vermeyen Taliban rejimi, uluslararası alanda tanınmayan bir hükümettir. Beyaz bayrağı uluslararası spor müsabakalarında gösterilmemektedir. Afgan takımları 2021’de düşmüş cumhuriyetin bayrağı altında oynayacak.
Bir diğer kutsal emanet ise her oyundan önce çalınan milli marştır. Taliban’ın kendi marşı yok çünkü halka açık müziğin İslam tarafından yasaklandığını düşünüyorlar.
Ancak Taliban, kriket takımının başarısını övüyor ve yetkililer, takımın mevcut başarısını elde etmesine yardımcı olduklarını söylüyor. Afganistan’ın başkenti Kabil ve diğer şehirlerdeki taraftarlar, her zaferden sonra tezahürat yapmak için sokaklara dökülüyor ve iktidardakiler, oyuncuların ve taraftarların stadyumlarda salladığı siyah, kırmızı ve yeşili ve marş performanslarını görmezden gelerek kutlama mesajları veriyor.
Bu ortamda oyuncular bir ip üzerinde yürürler. Bay Khan ve ekibin bir diğer yıldızı Muhammed Nabi, ihtiyaç sahiplerine yardım etmek için vakıflar kurdu ve son depremlerden sonra yardıma koşuyor.
Her ikisi de kız çocuklarının eğitiminin yeniden sağlanması yönünde çağrıda bulunan açıklamalarda bulundu.
Bay Khan geçen yıl yaptığı açıklamada, “Afganistan’daki kız kardeşlerimiz ve kızlarımızla dayanışma içindeyiz ve kızların okula gitmesini ve kadınların üniversiteye girmesini yasaklayan kararın geri alınmasını talep ediyoruz” dedi. “Eğitime harcanan her gün, ülkenin geleceğine harcanan bir gündür.”
Kriket Afganistan’da son birkaç on yılda daha da önemli hale geldi. Ülkenin ilk oyuncularından bazıları bu oyunu Sovyetlerin Afganistan’ı işgalinden kaçtıktan sonra Pakistan’daki mülteci kamplarında öğrendi. Oyunun ülkedeki ilk başlangıcı, Taliban’ın 1990’lardaki son ele geçirmesine kadar uzanıyor.
2000’li yılların başında daha resmi bir yapıya geçildi ve ekibin buradan yükselişi masal gibiydi. Yaklaşık on yıl içinde Afganistan sıralamada yükseldi ve üç Dünya Kupası da dahil olmak üzere birçok Dünya Kupasına katılmaya hak kazandı.
Dünya Kupası takımının eski oyuncusu ve antrenör yardımcısı Raees Ahmadzai, “Kriketi mülteci olarak öğrendik” dedi. “Yeni nesil bizim ürünümüz. Onları Afganistan’da eğittik.”
Kriketin gündüz versiyonunda oynanan mevcut müsabakada zafer Afganistan için hâlâ çok uzakta. Ancak takımın yıldızı Bay Khan’ın yolculuğu, Afgan kriketinin ne kadar ilerlediğini gösteriyor.
On yıl önce Bay Ahmadzai, kendisinin ve takım arkadaşlarının seyahat sırasında aylık 3 dolar maaş ve günlük 25 dolar harçlık aldıklarını söylemişti.
Bay Khan, kriketin en kazançlı müsabakası olan Hindistan Premier Ligi’nde ilk kez 2017 yılında, 18 yaşındayken oynamaya başladığında 600.000 doları cebine koydu. Geçen yıl yaklaşık 2 milyon dolara yeni bir franchise tarafından satın alındı.
Asya, Avustralya, Karayipler ve Amerika Birleşik Devletleri’ndeki liglerde bowling ve vurucu olarak oynayan, dünyanın en çok aranan kriketçilerinden biridir. Sosyal medyada 13 milyondan fazla takipçisi var. Sahadayken sadece kalabalığa bakmak bile tezahüratları ve çığlıkları tetikliyor. Afgan takım otobüsü Hindistan’da seyahat ederken, motosikletçiler el sallamak ve hatta tehlikeli bir selfie çekmek için otobüsün penceresinin önünden geçmek için yarışıyor.
Antrenman sırasında takım akşam namazı için mola verdiğinde takım, stadyumun bir köşesine serilmiş plastik bir minderin üzerinde Bay Khan’ın arkasında sıraya giriyor. Takım kazanırsa, tezahürat kutusunu tutarak dansa ilk başlayan o olur.
Bay Khan’ın çığır açan şöhreti, bir kısmı halihazırda onunla birlikte oynayan bir nesil genç oyunculara ilham kaynağı oldu.
Takım turnuva için Hindistan’ı dolaşırken, küçük bir hayran grubu onları takip ediyor, tribünlerdeki eski bayrağı sallıyor ve evde yasaklanan DJ müziği eşliğinde dans ediyor. Hindistan, Taliban’ın iktidara gelmesinden bu yana Afganların ülkeye girişini yasakladı ve yalnızca nadir istisnalar uyguluyor. Uzun zamandır mülteciler tribünlerde oturuyor, aynı zamanda öğrenci olarak Hindistan’a giden ve şu anda orada mahsur kalan birçok kişi de tribünlerde oturuyor.
Takımın kazandığı her maçın ardından – önce İngiltere’ye, ardından Pakistan ve Sri Lanka’ya karşı – oyuncular stadyumun etrafında zafer turu atarak kendilerini destekleyen Afgan taraftarlara ve binlerce Hintli taraftara teşekkür etti.
Takım iki hafta önce Pakistan’ı mağlup ettiğinde kutlamalar özellikle uzun ve gürültülüydü. Aynı zamanda siyasi bir ima da vardı: Son haftalarda on binlerce Afgan mülteci, ordusunun uzun süredir Afganistan’daki istikrarsızlığa katkıda bulunduğu düşünülen Pakistan tarafından sınır dışı edildi.
Akhtar Muhammed Azizi adlı taraftar maça gitmek için on saatlik bir otobüs yolculuğu yapmıştı.
İşletme eğitimini tamamladıktan sonra Hindistan’da mahsur kalan Bay Azizi, “O kadar harika bir an oldu ki, diğer her şeyi unuttum; tek düşünebildiğim pozitiflik ve mutluluktu” dedi. “Uykusuzluğu ve açlığı unuttum. Kutladık, dans ettik, oyuncularla selfie çektik.”
Kutlamaya verilen ara sırasında teknik direktör Ahmadzai ve yıldız oyuncu Bay Khan, evdeki hayranları için bir video kaydetti. Dansa dönmeden önce, soyunma odasında, otobüste ve gece geç saatlere kadar takımın otelinde, yıllar boyunca takımın sloganı olan bir Peştuca şiiri okudular.
“Kollarını sıva, içeri gir ve dans et/
Zavallı adamın şansı ancak ara sıra gelir.”
Ancak Afgan sporcular, Hindistan’da düzenlenen Kriket Dünya Kupası’nın alışılmadık ve geniş çapta kutlanan kahramanları haline geldi. Dünya çapında yüz milyonlarca insanın izlediği bir turnuvada, son dünya şampiyonunu ve iki eski şampiyonluk sahibini rahatlıkla mağlup ettiler. Takımın yıldızlarından bazıları o kadar popüler ki, stadyumun tüm bölümleri isimlerini haykırıyor. Kazandıklarında oyuncular sığınaktan takım otobüsüne ve otel odalarına kadar şarkı söyleyip dans ederler.
Afgan kriket takımının başarıları, spor tarihinde zaten şaşırtıcı derecede hızlı olan yükselişi pekiştiriyor. Ayrıca, bu ekibin başardığı şeyin birazına sahip olsaydı, sık sık şiddetli kopuşlarla karakterize edilen bir ulusun potansiyelini de gösteriyorlar: süreklilik.
Bu Dünya Kupası’nda yarışmak için takım, Afganistan’ın siyasi liderlerinin ve ülkenin dışlanmış bir devlete dönüşmesini durdurmayı başaramayan birçok uluslararası paydaşın gözünden kaçan hassas tavizler vermek zorunda kaldı. Koşulların tuhaflığı, takımın başarısıyla bastırılıyor.
Takımın en büyük yıldızlarından biri olan 25 yaşındaki Rashid Khan, takım arkadaşlarına şöyle konuştu: “Evdeki insanlar bizim için dua ediyor, maçlarımız için, zaferimiz için oturuyorlar çünkü kriket Afganistan’daki tek mutluluk.” Geçen haftaki galibiyetten önce maçla karşılaştık.
Temelleri doğru bir şekilde anlamayı önemsedi. Ama en önemli şeyin altını çizdi: “En önemli şey gülümsemeye devam etmektir.”
Karanlığın sarmalına saplanmış bir ülkede, küçük kutlamalar bile bir meydan okuma hissi veriyor.
Taliban’ın iki yıl önce iktidara gelmesinden bu yana Afganistan’ın yardıma bağımlı ekonomisi çöktü ve 10 kişiden dokuzu yoksulluk içinde kaldı. Doğa, sefaletin üzerine köyleri tamamen yok eden ve yüzlerce insanı öldüren depremleri ekledi.
Altıncı sınıftan sonra kadınların evlerine girmelerine, çalışma ve eğitim haklarına izin vermeyen Taliban rejimi, uluslararası alanda tanınmayan bir hükümettir. Beyaz bayrağı uluslararası spor müsabakalarında gösterilmemektedir. Afgan takımları 2021’de düşmüş cumhuriyetin bayrağı altında oynayacak.
Bir diğer kutsal emanet ise her oyundan önce çalınan milli marştır. Taliban’ın kendi marşı yok çünkü halka açık müziğin İslam tarafından yasaklandığını düşünüyorlar.
Ancak Taliban, kriket takımının başarısını övüyor ve yetkililer, takımın mevcut başarısını elde etmesine yardımcı olduklarını söylüyor. Afganistan’ın başkenti Kabil ve diğer şehirlerdeki taraftarlar, her zaferden sonra tezahürat yapmak için sokaklara dökülüyor ve iktidardakiler, oyuncuların ve taraftarların stadyumlarda salladığı siyah, kırmızı ve yeşili ve marş performanslarını görmezden gelerek kutlama mesajları veriyor.
Bu ortamda oyuncular bir ip üzerinde yürürler. Bay Khan ve ekibin bir diğer yıldızı Muhammed Nabi, ihtiyaç sahiplerine yardım etmek için vakıflar kurdu ve son depremlerden sonra yardıma koşuyor.
Her ikisi de kız çocuklarının eğitiminin yeniden sağlanması yönünde çağrıda bulunan açıklamalarda bulundu.
Bay Khan geçen yıl yaptığı açıklamada, “Afganistan’daki kız kardeşlerimiz ve kızlarımızla dayanışma içindeyiz ve kızların okula gitmesini ve kadınların üniversiteye girmesini yasaklayan kararın geri alınmasını talep ediyoruz” dedi. “Eğitime harcanan her gün, ülkenin geleceğine harcanan bir gündür.”
Kriket Afganistan’da son birkaç on yılda daha da önemli hale geldi. Ülkenin ilk oyuncularından bazıları bu oyunu Sovyetlerin Afganistan’ı işgalinden kaçtıktan sonra Pakistan’daki mülteci kamplarında öğrendi. Oyunun ülkedeki ilk başlangıcı, Taliban’ın 1990’lardaki son ele geçirmesine kadar uzanıyor.
2000’li yılların başında daha resmi bir yapıya geçildi ve ekibin buradan yükselişi masal gibiydi. Yaklaşık on yıl içinde Afganistan sıralamada yükseldi ve üç Dünya Kupası da dahil olmak üzere birçok Dünya Kupasına katılmaya hak kazandı.
Dünya Kupası takımının eski oyuncusu ve antrenör yardımcısı Raees Ahmadzai, “Kriketi mülteci olarak öğrendik” dedi. “Yeni nesil bizim ürünümüz. Onları Afganistan’da eğittik.”
Kriketin gündüz versiyonunda oynanan mevcut müsabakada zafer Afganistan için hâlâ çok uzakta. Ancak takımın yıldızı Bay Khan’ın yolculuğu, Afgan kriketinin ne kadar ilerlediğini gösteriyor.
On yıl önce Bay Ahmadzai, kendisinin ve takım arkadaşlarının seyahat sırasında aylık 3 dolar maaş ve günlük 25 dolar harçlık aldıklarını söylemişti.
Bay Khan, kriketin en kazançlı müsabakası olan Hindistan Premier Ligi’nde ilk kez 2017 yılında, 18 yaşındayken oynamaya başladığında 600.000 doları cebine koydu. Geçen yıl yaklaşık 2 milyon dolara yeni bir franchise tarafından satın alındı.
Asya, Avustralya, Karayipler ve Amerika Birleşik Devletleri’ndeki liglerde bowling ve vurucu olarak oynayan, dünyanın en çok aranan kriketçilerinden biridir. Sosyal medyada 13 milyondan fazla takipçisi var. Sahadayken sadece kalabalığa bakmak bile tezahüratları ve çığlıkları tetikliyor. Afgan takım otobüsü Hindistan’da seyahat ederken, motosikletçiler el sallamak ve hatta tehlikeli bir selfie çekmek için otobüsün penceresinin önünden geçmek için yarışıyor.
Antrenman sırasında takım akşam namazı için mola verdiğinde takım, stadyumun bir köşesine serilmiş plastik bir minderin üzerinde Bay Khan’ın arkasında sıraya giriyor. Takım kazanırsa, tezahürat kutusunu tutarak dansa ilk başlayan o olur.
Bay Khan’ın çığır açan şöhreti, bir kısmı halihazırda onunla birlikte oynayan bir nesil genç oyunculara ilham kaynağı oldu.
Takım turnuva için Hindistan’ı dolaşırken, küçük bir hayran grubu onları takip ediyor, tribünlerdeki eski bayrağı sallıyor ve evde yasaklanan DJ müziği eşliğinde dans ediyor. Hindistan, Taliban’ın iktidara gelmesinden bu yana Afganların ülkeye girişini yasakladı ve yalnızca nadir istisnalar uyguluyor. Uzun zamandır mülteciler tribünlerde oturuyor, aynı zamanda öğrenci olarak Hindistan’a giden ve şu anda orada mahsur kalan birçok kişi de tribünlerde oturuyor.
Takımın kazandığı her maçın ardından – önce İngiltere’ye, ardından Pakistan ve Sri Lanka’ya karşı – oyuncular stadyumun etrafında zafer turu atarak kendilerini destekleyen Afgan taraftarlara ve binlerce Hintli taraftara teşekkür etti.
Takım iki hafta önce Pakistan’ı mağlup ettiğinde kutlamalar özellikle uzun ve gürültülüydü. Aynı zamanda siyasi bir ima da vardı: Son haftalarda on binlerce Afgan mülteci, ordusunun uzun süredir Afganistan’daki istikrarsızlığa katkıda bulunduğu düşünülen Pakistan tarafından sınır dışı edildi.
Akhtar Muhammed Azizi adlı taraftar maça gitmek için on saatlik bir otobüs yolculuğu yapmıştı.
İşletme eğitimini tamamladıktan sonra Hindistan’da mahsur kalan Bay Azizi, “O kadar harika bir an oldu ki, diğer her şeyi unuttum; tek düşünebildiğim pozitiflik ve mutluluktu” dedi. “Uykusuzluğu ve açlığı unuttum. Kutladık, dans ettik, oyuncularla selfie çektik.”
Kutlamaya verilen ara sırasında teknik direktör Ahmadzai ve yıldız oyuncu Bay Khan, evdeki hayranları için bir video kaydetti. Dansa dönmeden önce, soyunma odasında, otobüste ve gece geç saatlere kadar takımın otelinde, yıllar boyunca takımın sloganı olan bir Peştuca şiiri okudular.
“Kollarını sıva, içeri gir ve dans et/
Zavallı adamın şansı ancak ara sıra gelir.”