Tuncay Yıldırım
Almanya’da 26 Eylül’de Federal Parlamento seçimleri yapılacak. Ülke bu seçimlere odaklanmış durumda. Partilerin başbakan adayları, milletvekili adayları oldukçatan belirlendi. Sokaklarda stantlar kuruluyor, salonlarda toplantılar yapılıyor, adaylar seçilebilmek için kıyasıya yarışıyor.
Tam da bu ortamda, Sol Partili siyasetçi Zeki Gökhan’ın ise farklı bir telaşı var. Çünkü 65 yaşındaki Gökhan, seçimlere yaklaşık bir ay kala milletvekili oldu. Köln yakınlarındaki Frechen kasabasındaki bir depoda, kendi tabiriyle “Hamallık” yapan Gökhan, artık Alman parlamentosunun bir üyesi. Fakat vekilliği yaklaşık 2,5 ay sürecek. Yeni bir hükümet kurulduktan daha sonra da depodaki işine geri dönecek.
Seçimlere bir aydan daha kısa bir süre kalmasına rağmen Gökhan’ın vekilliği yasama periyodunun bitmiş olduği ekim sonuna kadar sürecek. Şayet bu tarihe kadar yeni bir hükümet kurulamazsa uzama ihtimali de var.
Zeki Gökhan, Federal Parlamentoya aday olduğu 2017 yılındaki seçimlerde, milletvekilliğini epeyce az bir farkla kaçırmış, yedek listeye girmeyi başarmıştı. Sol Partili milletvekili Ingrid Remmers 19 Ağustos’ta vefat edince, yedek listenin başında olan Gökhan, Remmers’ten boşalan koltuğa yerleşti. bu biçimdece Alman Parlamentosundaki Türkiye kökenli milletvekili sayısı 15 oldu.
Evli ve üç yetişkin çocuk babası Zeki Gökhan, 2008’de Sol Parti’ye üye olmuş. Partisinin Ren Erft Bölgesi idaresinde aktif siyaset yapıyor. bununla birlikte Frechen Belediye Meclisi üyesi. 2010 yılında Kuzey Ren-Vestfalya Eyalet Parlamentosuna aday olmuş, akabinde 2013 ve 2017’deki Federal Parlamento seçimlerinde talihini denemiş. Lakin vekilliği daima kıl hissesi kaçırmış.
“Benim adım Zeki”
Zeki Gökhan ile yaşadığı Frechen kentinde, araç trafiğine kapalı, sağlı sollu restoran ve kafelerin bulunduğu Hauptstrasse’de buluşuyoruz. Selamlaşma faslından daha sonra “Bana beyefendi deme lütfen, adım Zeki” diyor. Caddeden geçenlerin birçok onu tanıyor. Orta yaşlı bir bayan, “Zeki, nasılsın, tebrikler” diyor gülümseyerek. “Bak duydun mu? Kimse sayın Gökhan demez burada bana” diyor, yüzünde bir memnuniyet sözüyle.
“Zeki’yle” bir kahvaltı salonuna giriyoruz. Salonu işletenler yeğenleri. Tavşan kanı çaylar geliyor. “İlk ne hissettin milletvekili olduğunu duyduğunda?” diye soruyorum. “Sürpriz olmadı” diye yanıtlıyor. Vefat eden milletvekili bir müddetdir rahatsızmış. Durumu kritik bir noktaya gelince parti yöneticileri Zeki Gökhan’a hazırlıklı olmasını söylemişler.
Siyasetle daima iç içe olduğunu anlatıyor. “Şimdiye kadar parlamento haricinde, sokaklarda siyaset yapmıştık. Artık kısa da olsa parlamentoda, içeride bir şeyler yapacağım. Mühlet az diye hayıflanmıyorum. Siyasette her saniye değerli ve ben o saniyeleri dolu dolu yaşayacağım” diye de ekliyor.
“Ayrımcılıklar siyasi bilinçlenmemi sağladı”
Zeki Gökhan’ın farklı bir kıssası var:
“Dersimliyiz biz. Babam Zonguldak Ereğli’de Demir Çelik İşletmeleri’nde iş bulunca oraya taşındık. 8 yaşındaydım. Ereğli’ye taşındığımızda Türkçe bilmiyordum. Birinci yıllar zordu. Önyargılar epeyce fazlaydı. Çocuklar bana bir seferinde, ‘Kuyruklu Kürt’ demişlerdi. Anneme sordum, ‘Yavrum, kuyruk sokumu vardır her beşerde, onu kastetmiş olmalılar’ dedi. Anne dedim, onlar farklı şeyler söylemek istiyorlar. Zavallı anam daima ölçülü, daima barışçıldı. Yani birinci sefer ayrımcılıkla kendi ülkemde, 8 yaşında karşılaştım. daha sonra da daima sürdü gitti.”
Siyasi şuurunun oluşumunda yaşadığı ayrımcılıkların etkisinin bulunduğunu belirtiyor:
“1970’lerin siyasi ortamında faşist yapılanmalardan epeyce çektim. Yalnızca ben değil, devrimciliği benimseyen, solcular çekti. Kürtler, Aleviler çekti. Lisede okurken öğrenci hareketlerinde yer aldım. Zonguldak Halk Evi’nin başkanlığını yaptım. Sendikalarda misyon aldım. Nerede bir haksızlık görsem müdahale ettim. Yanlışa yanlış dedim. Yanlış yapanın yüzüne söylemiş oldum. bu biçimde olunca mevcut sistem beni hiç sevmedi. Hatta nefret etti. daha sonra gözaltılar, tutuklamalar, işkenceler… “
Pekala Almanya’ya nasıl geldin?
“Pasaport vermiyordu devlet. Mimlemişti beni. Bir yolunu bulup pasaport çıkarmayı başardım. Ticari vize aldım. 1993’de Almanya’da iltica ettim.”
Fakat Almanya’ya geldikten daha sonra da problemler yakasını bırakmamış. İltica sürecinin fazlaca sancılı geçtiğini anlatıyor. Birtakım memurların ırkçı ve ayrımcı tavırlarıyla karşılaşmış. Oturma ve çalışma müsaadesi aldıktan daha sonra da misal ezalar sürmüş. “İşte bu yüzden Almanya’da da toplumsal çalışmalarımı sürdürmem gerektiğini anladım. Yalnızca kendim için değil, bu ülkedeki ezilen beşerler için de bunu yapmaya karar verdim” diyor ve devam ediyor:
“Almanya kolay olmadı. Birinci senelerda hiç bir pürüz olmamasına karşın çalışma müsaadesi alamadım. Kahvelerde garsonluk yaptım. Hataylı bir arkadaşın restoranında uzun yıllar bulaşık yıkadım. daha sonra şu anda çalıştığım depoda işe başladım. O gün bugündür hamallık yapıyorum yani, artık milletvekili seçilene kadar.”
Her ne kadar Afganistan’daki sıcak gelişmeler niçiniyle hareketli de olsa Federal Parlamento seçim havasına girmiş durumda. Parlamenterler seçimlere günler kala daha epey seçim bölgelerinde çalışıyor. Bir daha sonraki devir için aday olmayan Zeki Gökhan’ın ise başında değişik bir sıkıntı var. 28 yıldır gidemediği Türkiye’ye gidip, anne ve babasının mezarlarını ziyaret etmek.
Siyasi münasebetlerle “Kaçmak” zorunda kaldığı memleketine artık Alman Parlamentosunun bir üyesi kimliğiyle “Tutuklanma tasası olmadan” gidebilmek için ekim sonuna kadar vakti var.
Almanya’da 26 Eylül’de Federal Parlamento seçimleri yapılacak. Ülke bu seçimlere odaklanmış durumda. Partilerin başbakan adayları, milletvekili adayları oldukçatan belirlendi. Sokaklarda stantlar kuruluyor, salonlarda toplantılar yapılıyor, adaylar seçilebilmek için kıyasıya yarışıyor.
Tam da bu ortamda, Sol Partili siyasetçi Zeki Gökhan’ın ise farklı bir telaşı var. Çünkü 65 yaşındaki Gökhan, seçimlere yaklaşık bir ay kala milletvekili oldu. Köln yakınlarındaki Frechen kasabasındaki bir depoda, kendi tabiriyle “Hamallık” yapan Gökhan, artık Alman parlamentosunun bir üyesi. Fakat vekilliği yaklaşık 2,5 ay sürecek. Yeni bir hükümet kurulduktan daha sonra da depodaki işine geri dönecek.
Seçimlere bir aydan daha kısa bir süre kalmasına rağmen Gökhan’ın vekilliği yasama periyodunun bitmiş olduği ekim sonuna kadar sürecek. Şayet bu tarihe kadar yeni bir hükümet kurulamazsa uzama ihtimali de var.
Zeki Gökhan, Federal Parlamentoya aday olduğu 2017 yılındaki seçimlerde, milletvekilliğini epeyce az bir farkla kaçırmış, yedek listeye girmeyi başarmıştı. Sol Partili milletvekili Ingrid Remmers 19 Ağustos’ta vefat edince, yedek listenin başında olan Gökhan, Remmers’ten boşalan koltuğa yerleşti. bu biçimdece Alman Parlamentosundaki Türkiye kökenli milletvekili sayısı 15 oldu.
Evli ve üç yetişkin çocuk babası Zeki Gökhan, 2008’de Sol Parti’ye üye olmuş. Partisinin Ren Erft Bölgesi idaresinde aktif siyaset yapıyor. bununla birlikte Frechen Belediye Meclisi üyesi. 2010 yılında Kuzey Ren-Vestfalya Eyalet Parlamentosuna aday olmuş, akabinde 2013 ve 2017’deki Federal Parlamento seçimlerinde talihini denemiş. Lakin vekilliği daima kıl hissesi kaçırmış.
“Benim adım Zeki”
Zeki Gökhan ile yaşadığı Frechen kentinde, araç trafiğine kapalı, sağlı sollu restoran ve kafelerin bulunduğu Hauptstrasse’de buluşuyoruz. Selamlaşma faslından daha sonra “Bana beyefendi deme lütfen, adım Zeki” diyor. Caddeden geçenlerin birçok onu tanıyor. Orta yaşlı bir bayan, “Zeki, nasılsın, tebrikler” diyor gülümseyerek. “Bak duydun mu? Kimse sayın Gökhan demez burada bana” diyor, yüzünde bir memnuniyet sözüyle.
“Zeki’yle” bir kahvaltı salonuna giriyoruz. Salonu işletenler yeğenleri. Tavşan kanı çaylar geliyor. “İlk ne hissettin milletvekili olduğunu duyduğunda?” diye soruyorum. “Sürpriz olmadı” diye yanıtlıyor. Vefat eden milletvekili bir müddetdir rahatsızmış. Durumu kritik bir noktaya gelince parti yöneticileri Zeki Gökhan’a hazırlıklı olmasını söylemişler.
Siyasetle daima iç içe olduğunu anlatıyor. “Şimdiye kadar parlamento haricinde, sokaklarda siyaset yapmıştık. Artık kısa da olsa parlamentoda, içeride bir şeyler yapacağım. Mühlet az diye hayıflanmıyorum. Siyasette her saniye değerli ve ben o saniyeleri dolu dolu yaşayacağım” diye de ekliyor.
“Ayrımcılıklar siyasi bilinçlenmemi sağladı”
Zeki Gökhan’ın farklı bir kıssası var:
“Dersimliyiz biz. Babam Zonguldak Ereğli’de Demir Çelik İşletmeleri’nde iş bulunca oraya taşındık. 8 yaşındaydım. Ereğli’ye taşındığımızda Türkçe bilmiyordum. Birinci yıllar zordu. Önyargılar epeyce fazlaydı. Çocuklar bana bir seferinde, ‘Kuyruklu Kürt’ demişlerdi. Anneme sordum, ‘Yavrum, kuyruk sokumu vardır her beşerde, onu kastetmiş olmalılar’ dedi. Anne dedim, onlar farklı şeyler söylemek istiyorlar. Zavallı anam daima ölçülü, daima barışçıldı. Yani birinci sefer ayrımcılıkla kendi ülkemde, 8 yaşında karşılaştım. daha sonra da daima sürdü gitti.”
Siyasi şuurunun oluşumunda yaşadığı ayrımcılıkların etkisinin bulunduğunu belirtiyor:
“1970’lerin siyasi ortamında faşist yapılanmalardan epeyce çektim. Yalnızca ben değil, devrimciliği benimseyen, solcular çekti. Kürtler, Aleviler çekti. Lisede okurken öğrenci hareketlerinde yer aldım. Zonguldak Halk Evi’nin başkanlığını yaptım. Sendikalarda misyon aldım. Nerede bir haksızlık görsem müdahale ettim. Yanlışa yanlış dedim. Yanlış yapanın yüzüne söylemiş oldum. bu biçimde olunca mevcut sistem beni hiç sevmedi. Hatta nefret etti. daha sonra gözaltılar, tutuklamalar, işkenceler… “
Pekala Almanya’ya nasıl geldin?
“Pasaport vermiyordu devlet. Mimlemişti beni. Bir yolunu bulup pasaport çıkarmayı başardım. Ticari vize aldım. 1993’de Almanya’da iltica ettim.”
Fakat Almanya’ya geldikten daha sonra da problemler yakasını bırakmamış. İltica sürecinin fazlaca sancılı geçtiğini anlatıyor. Birtakım memurların ırkçı ve ayrımcı tavırlarıyla karşılaşmış. Oturma ve çalışma müsaadesi aldıktan daha sonra da misal ezalar sürmüş. “İşte bu yüzden Almanya’da da toplumsal çalışmalarımı sürdürmem gerektiğini anladım. Yalnızca kendim için değil, bu ülkedeki ezilen beşerler için de bunu yapmaya karar verdim” diyor ve devam ediyor:
“Almanya kolay olmadı. Birinci senelerda hiç bir pürüz olmamasına karşın çalışma müsaadesi alamadım. Kahvelerde garsonluk yaptım. Hataylı bir arkadaşın restoranında uzun yıllar bulaşık yıkadım. daha sonra şu anda çalıştığım depoda işe başladım. O gün bugündür hamallık yapıyorum yani, artık milletvekili seçilene kadar.”
Her ne kadar Afganistan’daki sıcak gelişmeler niçiniyle hareketli de olsa Federal Parlamento seçim havasına girmiş durumda. Parlamenterler seçimlere günler kala daha epey seçim bölgelerinde çalışıyor. Bir daha sonraki devir için aday olmayan Zeki Gökhan’ın ise başında değişik bir sıkıntı var. 28 yıldır gidemediği Türkiye’ye gidip, anne ve babasının mezarlarını ziyaret etmek.
Siyasi münasebetlerle “Kaçmak” zorunda kaldığı memleketine artık Alman Parlamentosunun bir üyesi kimliğiyle “Tutuklanma tasası olmadan” gidebilmek için ekim sonuna kadar vakti var.