Manila’da hafta içi 86 yaşındaki Al Enriquez, harap bir tahta üzerinde gökkuşağı şemsiyesi olan köhne bir tahta arabayı itiyor. Ara sıra sigara içenlerin veya birkaç bozuk parası olan çocukların alışveriş yapmak için uğradığı yoğun bir banliyö süpermarketinin dışında şeker ve sigara satıyor. Bu yoğun, kaotik sokaklarda, Bay Enriquez – küçük, yaşlanan vücudundan gevşek bir şekilde sarkan bir tişört ve basketbol şortu tarafından yutuldu – genellikle kalabalık tarafından gözden kaçıyor.
Ancak hafta sonları, Carmen de la Rue sahne adını kullanır ve yere kadar uzanan elbiseler, ayrıntılı makyaj, yüksek topuklu ayakkabılar ve peruklar giyen bir Manila şov kızına dönüşür.
Bay Enriquez, Altın Eşcinseller adı verilen yaşlı eşcinsel erkekler topluluğuna mensuptur. Onlarca yıldır Filipinler’de birlikte yaşıyorlar, iki yakayı bir araya getirmek için hafta sonları gösteriler ve yarışmalar düzenliyorlar.
Cemaat, 1970’lerde Manila Şehri Meclis Üyesi, AIDS aktivisti ve köşe yazarı Justo Justo tarafından kuruldu. Evini, grubun üyelerine atıfta bulunmak için benimsediği sevecen bir terim olan efsanevi Lolas’ı veya büyükanneleri barındırmak için açtı.
Bay Justo, Golden Gays’i kurduğunda, Manila sokaklarında yaşayan ve aileleri ve toplum tarafından reddedilen gey erkekler için bir huzurevi yaratmak istedi. Topluluk, sakinlerinin de cinsiyet kimliklerini benimsemeye teşvik edildiği bir yere dönüştü. Bay Enriquez gibi bazı üyeler hem erkek hem de kadın kişilikleri bünyesinde barındırıyor. Diğerleri, günlük yaşamlarında kadın sahne kimliğini korumayı seçer.
Bay Justo, 2012’deki ölümüne kadar Golden Gay’leri kendi evinde ağırladı. Bay Justo’nun patronu olmadan, şu anda yaklaşık 20 kişiden oluşan grup tekrar yola çıktı. Lola Mon veya Monique de la Rue adıyla anılan Golden Gays’in şu anki başkanı Ramon Busa, “Birçoğu geldiği sokaklara geri dönmek zorunda kaldı” dedi.
Üyelerden biri, daha çok Lola Rica olarak bilinen Federico Ramasamy, sokakları süpürmek için iş buldu ve bir kenar mahallede bir oda tuttu. Lola Rica eşyalarını ve kostümünü küçük alana doldurdu ve gidecek başka yeri olmayan diğer altın geyleri selamladı. Trajik bir şekilde, daire yandı. Hepsi güvendeydi ama Lola Rica’nın topukluları, elbiseleri, perukları ve fotoğrafları kayboldu.
“Zaman sınırlı. Şov kızları olduğumuz için felsefemiz şovun devam etmesi gerektiğidir. 72 yaşındaki Lola Mon, hayatın akışının akması gerektiğini söyledi.
Grup, Manila’da küçük bir ortak ev kiralamak için nihayet yeterli parayı 2018 yılına kadar kazanmadı. Lola Mon güldü, “Kendimizi yetim olarak görüyoruz, ancak belki de yaşlı olduğumuz için değiliz. Herkesi koruyoruz çünkü güvenecek başka önemli kimsemiz yok.”
Filipinler’de geleneksel aile dışında çok az destek sistemi vardır. Hükümet verilerine göre, 60 yaş ve üzerindeki vatandaşların yarısından fazlası, bir kişiyi otomatik olarak yoksulluk içinde yaşayan olarak sınıflandıran emekli maaşı olmadan yaşıyor. Ülkenin büyük ölçüde Katolik toplumu, LGBTQ topluluğuna uzun süredir ayrımcılık yapıyor, bu da altın geylerin çoğunun gençken iş bulamadığı anlamına geliyor. Emekli maaşları söz konusu bile değildi.
“Onlar Justo’nun ailesi tarafından evden atıldılar ve bence bu tür bir hikayenin toplulukta kıvılcımını ateşleyen şey, sizin de sahip olmak isteyeceğiniz bir evden atılmanın, atılmanın ortak deneyimidir.” Bir yarışma kraliçesi ve LGBTQ topluluğunun organizatörü Mela Habijan dedi.
Bayan Habijan, “Bu paylaşılan deneyim her zaman topluluğun dayanağı olacaktır” dedi. “Reddedilmenin nasıl bir şey olduğunu biliyoruz. Dışlanmanın nasıl bir şey olduğunu biliyoruz. Kendi dört duvarımızdan dışarı atılma korkusunu biliriz.”
Bay Justo’nun evinden çıkarıldıktan sonra, Altın Eşcinsellerin bazı üyeleri evsizler sığınma evlerine girdiler ancak Filipinler’deki pek çok sığınma evinin işletilmesi nedeniyle erkek sığınma evlerinde kendilerini güvensiz hissettiklerini ve dini ritüelleri yerine getirme beklentisinden rahatsız olduklarını söylediler. inançla. dayalı kuruluşlar. Geleneksel bir aile yapısının yokluğunda Altın Eşcinseller kendi destek sistemlerini oluşturmak zorunda kaldılar.
Pandemi sırasında hükümet, Covid enfeksiyonuna karşı daha savunmasız olduğuna inanılan yaşlı Filipinlilerin evlerini terk etmelerini yasakladı. Hükümet ayrıca daha fazla salgını önlemek için büyük toplantıları yasaklayarak Altın Eşcinsellerin performansları askıya almasına neden oldu.
“Fiestalar bitti, gösteri yoktu. Barlar kapalıydı. Para nereden gelmeli? Gösteri kızları, pandemiden ilk etkilenenler oldu” dedi.
Grup, hayranlarından ve destekçilerinden gelen bağışlarla salgını atlattı. “Sevildik. Topluluk bizi yüzüstü bırakmadı” dedi 55 yaşındaki Odessa Jones.
Golden Gays evi yeşile boyanmış, giriş gökkuşağı püsküllerle süslenmiş, girenleri karşılıyor. Gösterilerden fotoğraflar duvarları süslüyor. Sakinleri temizlik, yemek pişirme ve bakım gibi görevleri paylaşırlar. Yerleşik olmak, yıllar içinde değişen gayri resmi bir süreçtir. İnsanlar diğer sakinler tarafından yönlendirilebilir ve kapılar, kabul talep eden veya barınma ihtiyacı olan yaşlı sanatçılara açıktır.
Geçenlerde bir öğleden sonra, mutfaktan sıcak kerpiç çatırdayarak evi kahkahalar doldurdu. Bay Enriquez, Odessa Jones ile el ele tutuştu. Bir rafta küçük bir mermer vazo duruyordu. Altın Eşcinseller 2021’de Bay Justo’nun evinden kovulduktan sonra dairesini cömertçe paylaşan sakini Lola Rica’nın küllerini içeriyor. Lola Rica pandemi sırasında öldü.
Altın Gayler, Covid kısıtlamaları nedeniyle Lola Rica için uygun bir cenaze töreni düzenleyemedi. Bir gün fazladan paraları olduğunda, siyah danteller giyerek denize -belki de tatile- gitmeyi ve Lola Rica’nın küllerini denize serpmeyi hayal ederler.
Filipinler’de Covid kurallarını gevşettikten sonra Altın Eşcinseller tekrar sahnede. Bunaltıcı bir Pazar günü, gösterişli makyajlar ve ışıltılı elbiselerle Manila’daki mütevazı bir alışveriş merkezinde bir gösteriye hazırlandılar. Günümüzde bu hazırlıklar biraz daha uğraş gerektiriyor. Bay Enriquez topuklu ayakkabı giymek için eğilemez. Lola Mon bazen sahneye çıkmak için desteğe ihtiyaç duyar. Yeni bir nesil – Silver Gays – gösteri için hayati önem taşıyor.
Golden Gays performansları genellikle herkesin katıldığı gösterilerdir. lola topuklu ayakkabılarla takla atmak veya dudak senkronizasyonu gibi bir yetenek gösterir. Alışveriş merkezi müdavimleri bir göz atmak için durur. Gözlerin parlıyor. Gösteriler, her mahallenin bir koruyucu azizin festivallerini kutladığı Filipin fiesta kültürünü anımsatıyor. “Neşeli,” dedi Odessa Jones. “İnsanlardan gelen alkışları ve tezahüratları özledim. Sınırsız enerjim var çünkü insanlara hala hayatta olduğumuzu göstermek istiyorum.”
Pazar günkü gösteri sona erdiğinde, Altın Eşcinseller Diana Ross’un “If We Hold On Together” şarkısını söylerken el ele tutuştular. Gösteriden sonra performanslarını bir bira eşliğinde kutlamak için eve gittiler. Lola Mon, “Ev güzeldir çünkü aşkın mükemmel olduğu yer orasıdır. Aşk, aramızda döner. Dostluğumuz tam ve her zaman birlikte olduğumuz için dostluğumuz sağlam.”
Ancak hafta sonları, Carmen de la Rue sahne adını kullanır ve yere kadar uzanan elbiseler, ayrıntılı makyaj, yüksek topuklu ayakkabılar ve peruklar giyen bir Manila şov kızına dönüşür.
Bay Enriquez, Altın Eşcinseller adı verilen yaşlı eşcinsel erkekler topluluğuna mensuptur. Onlarca yıldır Filipinler’de birlikte yaşıyorlar, iki yakayı bir araya getirmek için hafta sonları gösteriler ve yarışmalar düzenliyorlar.
Cemaat, 1970’lerde Manila Şehri Meclis Üyesi, AIDS aktivisti ve köşe yazarı Justo Justo tarafından kuruldu. Evini, grubun üyelerine atıfta bulunmak için benimsediği sevecen bir terim olan efsanevi Lolas’ı veya büyükanneleri barındırmak için açtı.
Bay Justo, Golden Gays’i kurduğunda, Manila sokaklarında yaşayan ve aileleri ve toplum tarafından reddedilen gey erkekler için bir huzurevi yaratmak istedi. Topluluk, sakinlerinin de cinsiyet kimliklerini benimsemeye teşvik edildiği bir yere dönüştü. Bay Enriquez gibi bazı üyeler hem erkek hem de kadın kişilikleri bünyesinde barındırıyor. Diğerleri, günlük yaşamlarında kadın sahne kimliğini korumayı seçer.
Bay Justo, 2012’deki ölümüne kadar Golden Gay’leri kendi evinde ağırladı. Bay Justo’nun patronu olmadan, şu anda yaklaşık 20 kişiden oluşan grup tekrar yola çıktı. Lola Mon veya Monique de la Rue adıyla anılan Golden Gays’in şu anki başkanı Ramon Busa, “Birçoğu geldiği sokaklara geri dönmek zorunda kaldı” dedi.
Üyelerden biri, daha çok Lola Rica olarak bilinen Federico Ramasamy, sokakları süpürmek için iş buldu ve bir kenar mahallede bir oda tuttu. Lola Rica eşyalarını ve kostümünü küçük alana doldurdu ve gidecek başka yeri olmayan diğer altın geyleri selamladı. Trajik bir şekilde, daire yandı. Hepsi güvendeydi ama Lola Rica’nın topukluları, elbiseleri, perukları ve fotoğrafları kayboldu.
“Zaman sınırlı. Şov kızları olduğumuz için felsefemiz şovun devam etmesi gerektiğidir. 72 yaşındaki Lola Mon, hayatın akışının akması gerektiğini söyledi.
Grup, Manila’da küçük bir ortak ev kiralamak için nihayet yeterli parayı 2018 yılına kadar kazanmadı. Lola Mon güldü, “Kendimizi yetim olarak görüyoruz, ancak belki de yaşlı olduğumuz için değiliz. Herkesi koruyoruz çünkü güvenecek başka önemli kimsemiz yok.”
Filipinler’de geleneksel aile dışında çok az destek sistemi vardır. Hükümet verilerine göre, 60 yaş ve üzerindeki vatandaşların yarısından fazlası, bir kişiyi otomatik olarak yoksulluk içinde yaşayan olarak sınıflandıran emekli maaşı olmadan yaşıyor. Ülkenin büyük ölçüde Katolik toplumu, LGBTQ topluluğuna uzun süredir ayrımcılık yapıyor, bu da altın geylerin çoğunun gençken iş bulamadığı anlamına geliyor. Emekli maaşları söz konusu bile değildi.
“Onlar Justo’nun ailesi tarafından evden atıldılar ve bence bu tür bir hikayenin toplulukta kıvılcımını ateşleyen şey, sizin de sahip olmak isteyeceğiniz bir evden atılmanın, atılmanın ortak deneyimidir.” Bir yarışma kraliçesi ve LGBTQ topluluğunun organizatörü Mela Habijan dedi.
Bayan Habijan, “Bu paylaşılan deneyim her zaman topluluğun dayanağı olacaktır” dedi. “Reddedilmenin nasıl bir şey olduğunu biliyoruz. Dışlanmanın nasıl bir şey olduğunu biliyoruz. Kendi dört duvarımızdan dışarı atılma korkusunu biliriz.”
Bay Justo’nun evinden çıkarıldıktan sonra, Altın Eşcinsellerin bazı üyeleri evsizler sığınma evlerine girdiler ancak Filipinler’deki pek çok sığınma evinin işletilmesi nedeniyle erkek sığınma evlerinde kendilerini güvensiz hissettiklerini ve dini ritüelleri yerine getirme beklentisinden rahatsız olduklarını söylediler. inançla. dayalı kuruluşlar. Geleneksel bir aile yapısının yokluğunda Altın Eşcinseller kendi destek sistemlerini oluşturmak zorunda kaldılar.
Pandemi sırasında hükümet, Covid enfeksiyonuna karşı daha savunmasız olduğuna inanılan yaşlı Filipinlilerin evlerini terk etmelerini yasakladı. Hükümet ayrıca daha fazla salgını önlemek için büyük toplantıları yasaklayarak Altın Eşcinsellerin performansları askıya almasına neden oldu.
“Fiestalar bitti, gösteri yoktu. Barlar kapalıydı. Para nereden gelmeli? Gösteri kızları, pandemiden ilk etkilenenler oldu” dedi.
Grup, hayranlarından ve destekçilerinden gelen bağışlarla salgını atlattı. “Sevildik. Topluluk bizi yüzüstü bırakmadı” dedi 55 yaşındaki Odessa Jones.
Golden Gays evi yeşile boyanmış, giriş gökkuşağı püsküllerle süslenmiş, girenleri karşılıyor. Gösterilerden fotoğraflar duvarları süslüyor. Sakinleri temizlik, yemek pişirme ve bakım gibi görevleri paylaşırlar. Yerleşik olmak, yıllar içinde değişen gayri resmi bir süreçtir. İnsanlar diğer sakinler tarafından yönlendirilebilir ve kapılar, kabul talep eden veya barınma ihtiyacı olan yaşlı sanatçılara açıktır.
Geçenlerde bir öğleden sonra, mutfaktan sıcak kerpiç çatırdayarak evi kahkahalar doldurdu. Bay Enriquez, Odessa Jones ile el ele tutuştu. Bir rafta küçük bir mermer vazo duruyordu. Altın Eşcinseller 2021’de Bay Justo’nun evinden kovulduktan sonra dairesini cömertçe paylaşan sakini Lola Rica’nın küllerini içeriyor. Lola Rica pandemi sırasında öldü.
Altın Gayler, Covid kısıtlamaları nedeniyle Lola Rica için uygun bir cenaze töreni düzenleyemedi. Bir gün fazladan paraları olduğunda, siyah danteller giyerek denize -belki de tatile- gitmeyi ve Lola Rica’nın küllerini denize serpmeyi hayal ederler.
Filipinler’de Covid kurallarını gevşettikten sonra Altın Eşcinseller tekrar sahnede. Bunaltıcı bir Pazar günü, gösterişli makyajlar ve ışıltılı elbiselerle Manila’daki mütevazı bir alışveriş merkezinde bir gösteriye hazırlandılar. Günümüzde bu hazırlıklar biraz daha uğraş gerektiriyor. Bay Enriquez topuklu ayakkabı giymek için eğilemez. Lola Mon bazen sahneye çıkmak için desteğe ihtiyaç duyar. Yeni bir nesil – Silver Gays – gösteri için hayati önem taşıyor.
Golden Gays performansları genellikle herkesin katıldığı gösterilerdir. lola topuklu ayakkabılarla takla atmak veya dudak senkronizasyonu gibi bir yetenek gösterir. Alışveriş merkezi müdavimleri bir göz atmak için durur. Gözlerin parlıyor. Gösteriler, her mahallenin bir koruyucu azizin festivallerini kutladığı Filipin fiesta kültürünü anımsatıyor. “Neşeli,” dedi Odessa Jones. “İnsanlardan gelen alkışları ve tezahüratları özledim. Sınırsız enerjim var çünkü insanlara hala hayatta olduğumuzu göstermek istiyorum.”
Pazar günkü gösteri sona erdiğinde, Altın Eşcinseller Diana Ross’un “If We Hold On Together” şarkısını söylerken el ele tutuştular. Gösteriden sonra performanslarını bir bira eşliğinde kutlamak için eve gittiler. Lola Mon, “Ev güzeldir çünkü aşkın mükemmel olduğu yer orasıdır. Aşk, aramızda döner. Dostluğumuz tam ve her zaman birlikte olduğumuz için dostluğumuz sağlam.”