sagliksal
Aktif Üye
Birden fazla çocukta görülen parmak emme alışkanlığının, diş ve çene gelişmenini bozabileceğine dikkat çeken Ortodonti Uzmanı Dr. Tatlı Hatipoğlu, tedavi halleri hakkında kritik bilgiler aktardı.
Beykent Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ortodonti Anabilim Kolu Dr. Öğr. Üyesi Sevimli Hatipoğlu, diş çapraşıklığı ve çene bozukluğuna niye olan sebeplerin genel ve lokal olmak üzere ikiye ayrılabileceğini ve makus alışkanlıkların genel faktörler içinde yer almakta olduğunu tabir ederek, “Parmak/ dudak emme, tırnak yeme, lisan itimi üzere berbat alışkanlıklar kararında olağan işlevsel yapı bozularak patolojik bir yapı ortaya çıkar. Parmak emme şiddetli dişsel ve iskeletsel ortopedik sorunlara niye olabilir. şimdi her bebek parmak emmektedir, bebeklikte gördüğümüz parmak emmeyi de bu niçinden dolayı, makûs alışkanlık olarak adlandırmamamız gerekmektedir. Parmak emme alışkanlığı bebeklikten itibaren takip edilmeli ve gerektiği vakit müdahale edilmelidir. Üç yaşından daha sonra devam eden parmak emmeyi patolojik kabul ederiz ve müdahale etmemiz kuraldır. Bu niçinle ortodontik muayenelerin de küçük yaşlarda başlaması gerektiğini ailelere önermekteyiz.” dedi.
“Dişleri ve çene gelişmenini etkileyebilir”
Parmak emen çocuğun dişleri ve çeneleri, parmak emmenin şiddeti ve müddetine bakılırsa bozulmaya uğradığını tabir eden Hatipoğlu, “Parmak emen çocuğun alt çene gelişimi etkilenebilir, alt dişler geriye hakikat, lisan tarafına eğimlenir; üst dişler ileriye ve üst, dudağa hakikat itildiğinden, alt üst dişler ve çeneler içinde ara oluşur. Parmak dişler içinde yerleştiğinden, alt üst ön dişler içinde parmağın girebileceği kadar bir açıklık meydana gelir, damak derinleşir ve daralır. kimi vakit emilen parmakta da deformasyonlar görülebilir. Emilen parmak başka eldeki misal parmaktan daha dar ve uzun olabileceği üzere, ayrıyeten emilen parmak üzerinde diş izleri de görülebilir. En epeyce emilen parmak başparmaktır. Lakin işaret parmağı tek başına yahut işaret ile orta parmak bir arada de emilebilir.” bilgisini aktardı.
“Önce alışkanlık kırılmalı”
Parmak emme alışkanlığının kırılması tedavi esnasında gerçekleştirilmesi gereken birinci gaye olduğunu belirten Hatipoğlu tedavinin ikinci gayesinin ise alışkanlık kırıldıktan daha sonra yutkunma esnasında, dişler içinde konumlanan lisanın oradan uzaklaştırılması gerekliliği olduğunu söz ederek, “Alt üst ön dişlerin uzayabilmeli ki açık kapanış düzelsin. Şayet lisan dişler ortasına girmeye devam ederse, parmak emmenin kararı olarak oluşmuş olan açık kapanış düzelmez ve kalıcı hale gelir. bu biçimdece genetik alt yapısı olmayan kazanılmış açık kapanış bozukluğu oluşur. Bu iki tedavi maksadına, hareketli yahut sabit alışkanlık kırıcılar ile başarılı bir biçimde ulaşabiliyoruz.” diye konuştu.
Hatipoğlu, hareketli ortodontik tedavi metodu ve bu tekniğin hangi yaş kümesindeki çocuk hastalara uygulanabileceği sıkıntıya ise şu biçimde karşılık verdi: “Kötü alışkanlıklar, parmak emme, olağandışı yutkunma, lisan itimi üzere faktörlere bağlı olarak gelişebilecek meseleleri önlemek, daimi dişlere yer açmak yahut sıradan diş kaynaklı bozuklukları düzeltmek gayesiyle çeşitli hareketli aygıtların kullanıldığı tedavi halidir. Ortalama 8-11 yaş içindeki, karışık dişlenme devrinde bulunan çocuk hastalara uygulanmaktadır.” (İHA)
Beykent Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ortodonti Anabilim Kolu Dr. Öğr. Üyesi Sevimli Hatipoğlu, diş çapraşıklığı ve çene bozukluğuna niye olan sebeplerin genel ve lokal olmak üzere ikiye ayrılabileceğini ve makus alışkanlıkların genel faktörler içinde yer almakta olduğunu tabir ederek, “Parmak/ dudak emme, tırnak yeme, lisan itimi üzere berbat alışkanlıklar kararında olağan işlevsel yapı bozularak patolojik bir yapı ortaya çıkar. Parmak emme şiddetli dişsel ve iskeletsel ortopedik sorunlara niye olabilir. şimdi her bebek parmak emmektedir, bebeklikte gördüğümüz parmak emmeyi de bu niçinden dolayı, makûs alışkanlık olarak adlandırmamamız gerekmektedir. Parmak emme alışkanlığı bebeklikten itibaren takip edilmeli ve gerektiği vakit müdahale edilmelidir. Üç yaşından daha sonra devam eden parmak emmeyi patolojik kabul ederiz ve müdahale etmemiz kuraldır. Bu niçinle ortodontik muayenelerin de küçük yaşlarda başlaması gerektiğini ailelere önermekteyiz.” dedi.
“Dişleri ve çene gelişmenini etkileyebilir”
Parmak emen çocuğun dişleri ve çeneleri, parmak emmenin şiddeti ve müddetine bakılırsa bozulmaya uğradığını tabir eden Hatipoğlu, “Parmak emen çocuğun alt çene gelişimi etkilenebilir, alt dişler geriye hakikat, lisan tarafına eğimlenir; üst dişler ileriye ve üst, dudağa hakikat itildiğinden, alt üst dişler ve çeneler içinde ara oluşur. Parmak dişler içinde yerleştiğinden, alt üst ön dişler içinde parmağın girebileceği kadar bir açıklık meydana gelir, damak derinleşir ve daralır. kimi vakit emilen parmakta da deformasyonlar görülebilir. Emilen parmak başka eldeki misal parmaktan daha dar ve uzun olabileceği üzere, ayrıyeten emilen parmak üzerinde diş izleri de görülebilir. En epeyce emilen parmak başparmaktır. Lakin işaret parmağı tek başına yahut işaret ile orta parmak bir arada de emilebilir.” bilgisini aktardı.
“Önce alışkanlık kırılmalı”
Parmak emme alışkanlığının kırılması tedavi esnasında gerçekleştirilmesi gereken birinci gaye olduğunu belirten Hatipoğlu tedavinin ikinci gayesinin ise alışkanlık kırıldıktan daha sonra yutkunma esnasında, dişler içinde konumlanan lisanın oradan uzaklaştırılması gerekliliği olduğunu söz ederek, “Alt üst ön dişlerin uzayabilmeli ki açık kapanış düzelsin. Şayet lisan dişler ortasına girmeye devam ederse, parmak emmenin kararı olarak oluşmuş olan açık kapanış düzelmez ve kalıcı hale gelir. bu biçimdece genetik alt yapısı olmayan kazanılmış açık kapanış bozukluğu oluşur. Bu iki tedavi maksadına, hareketli yahut sabit alışkanlık kırıcılar ile başarılı bir biçimde ulaşabiliyoruz.” diye konuştu.
Hatipoğlu, hareketli ortodontik tedavi metodu ve bu tekniğin hangi yaş kümesindeki çocuk hastalara uygulanabileceği sıkıntıya ise şu biçimde karşılık verdi: “Kötü alışkanlıklar, parmak emme, olağandışı yutkunma, lisan itimi üzere faktörlere bağlı olarak gelişebilecek meseleleri önlemek, daimi dişlere yer açmak yahut sıradan diş kaynaklı bozuklukları düzeltmek gayesiyle çeşitli hareketli aygıtların kullanıldığı tedavi halidir. Ortalama 8-11 yaş içindeki, karışık dişlenme devrinde bulunan çocuk hastalara uygulanmaktadır.” (İHA)