Göçler, Roma’da zirve: “Görülmüş bir hikaye, kaçanlar için gelecek yine daha riskli olacak”

Namik

Aktif Üye
ROMA – 23 Temmuz Pazar günü İtalya tarafından desteklenen ve Akdeniz’e kıyısı olan ülkelerin katılacağı göç konulu yarınki zirve, “Avrupa’nın dış sınırlarının kontrolünü üçüncü ülkelere taşeronlaştırma stratejisinde daha ileri bir aşamadan başka bir şey değildir – tarafından yayınlanan bir notu okur. Sınırsız Doktorlar – Ne yazık ki, Tunus ile Mutabakat Zaptı’nda kullanılan nazik bir diplomatik formül olan ‘göç konusunda bütüncül yaklaşım’, anlaşmaların yapıldığı ülkelerden geçiş yapan ve sistematik olarak sömürü, şiddet, işkence ve sağlık hakkı da dahil olmak üzere diğer ciddi ve iyi belgelenmiş temel hak ihlalleri riskine maruz kalan insanların yaşamları üzerindeki sonuçlarını kesinlikle dikkate almıyor.

“Zaten görülen bir hikaye”. “MSF İtalya programlarının yöneticisi Marco Bertotto, Tunus ile yapılan anlaşmaya yön veren güvenlik retoriğinin, Türkiye ve Libya ile halihazırda imzalanmış olan ve yalnızca ihlalleri ve acıları artıran iğrenç bir anlaşmaya yol açtığını söylüyor. Tüm Akdeniz’de yapımı devam eden ve üzerinde binlerce kişinin hayatını kaybettiği duvara kilometrelerce daha ekleniyor” dedi.

Bu anlaşmaların insani sonuçları. Bu anlaşmaların insani sonuçları resmi raporlarla ve MSF’nin son yıllarda İtalya, Yunanistan ve Libya’da Balkan rotası boyunca kurtarma gemileriyle yürütülen projelerde yardım edilen kişilerden topladığı sayısız tanıklıkla belgeleniyor. Ventimiglia, Tunus’ta dramatik geçmişleri olan insanları konu alıyor. MSF ekiplerinin İtalya ve Fransa sınırından topladığı iki tanıklığı burada bulabilirsiniz.

Marie’nin sesi. Aslen Gine Conakry – eski bir Fransız kolonisi – MSF ekiplerine şunları söyledi: “Tunus’ta her yerde şiddet vardı, ancak kızımı orada doğurmak zorunda kaldım. Hastanede – diye ekledi – eğer siyahsanız, sadece hamileyseniz veya ciddi bir kaza geçirdiyseniz sizi içeri alıyorlar. Doğum sırasında ebe bana bağırdı ve kızım dışarı çıkmak istemediği için karnıma dizleriyle bastırarak onu dışarı itti. Şimdi büyük bir yaram var ve öksürdüğümde bile karnım ağrıyor.

Joseph’in sesi. Eşiyle birlikte 6 yıl Tunus’ta yaşadılar, ancak son zamanlarda “siyah tenli insanlar için orada yaşam imkansız” olduğu için kaçmak zorunda kaldılar. “Önce işimi kaybettim, ardından polis tüm eşyalarıma el koydu. Sonunda ben de sebepsiz yere hapse girdim ve 28 gün eşimi bile arayamadım. Bu yüzden Avrupa’ya gelmeye karar verdik.”
 
Üst