SEUL – Kuzey Kore, otuz yılı aşkın bir süredir rejimine para kazanmak için yurt dışına işçi gönderiyor.
Bu işçiler Rusya’daki ağaç kesme kamplarında, Çin’deki fabrikalarda ve restoranlarda ve Doğu Avrupa’daki çiftliklerde ve tersanelerde çalıştılar. Orta Doğu’daki şantiyelerde ter döktüler ve Afrika hastanelerinde doktor olarak çalıştılar.
Çocuklarını veya ebeveynlerini rehin bıraktılar ve Güney Kore’ye kaçabilecekleri korkusuyla pasaportlarına el konuldu.
Güney Kore tahminlerine göre, Kuzey lideri Kim Jong-un yönetiminde, rejime para toplamak için yurt dışına gönderilen işçi sayısı on binlere yükseldi ve yılda milyarlarca dolar kazandı. Bir Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kararı, ülkeleri işçileri 2019’un sonuna kadar sınır dışı etmeye çağırdı.
Ancak eski işçilere ve Güney Kore’nin birleştirme bakanlığı tarafından hafta sonu yayınlanan Kuzey Kore’nin insan haklarına ilişkin yeni bir rapora göre binlerce kişi hala Çin ve Rusya’da yaşıyor. Pandemi sırasında sınırlar kapalıyken, birçoğu kapana kısılmıştı ve hükümetleri için çalışmaya devam etmekten başka çareleri yoktu.
Kuzey’i ABD ile olan rekabetlerinde daha yararlı bir ortak yapmaya çalışan Çin ve Rusya, BM yasağının uygulanmasında boşluklar haline geldi ve Kuzey’in ABD ile uğraşırken çok ihtiyaç duyduğu parayı kazanmasına yardımcı oldu. Uluslararası yaptırımların sonuçları ve ABD salgınla başa çıkacak.
Perşembe günü Beyaz Saray, Moskova’yı Pyongyang’ın Rusya’nın Ukrayna’daki savaşına yiyecek ve diğer mallar karşılığında silah tedarik edeceği bir anlaşmayı tartışmakla da suçladı.
Raporda, “Kuzey Kore, yaptırımları aşmak ve Rusya ve Çin’e işçi göndermeye devam etmek için öğrenci ve turist vizeleri dahil olmak üzere çeşitli yollar buldu” denildi.
Kuzey Koreli bir web sitesi olan Uriminzokkiri, yeni raporu “iftira ve tahrifat” olarak nitelendirdi.
Rapor, 2017 ile 2022 yılları arasında Güney Kore’ye sığınan 500’den fazla Kuzey Koreli ile yapılan bir ankete dayanıyor ve yurtdışında çalışanlar da dahil olmak üzere Kuzey Korelilerin insan hakları durumuna ilişkin en güncel değerlendirmelerden birini sunuyor.
Ankete katılanların kimlikleri açıklanmadı. Ancak geçen yıl güneye sığınmadan önce Rusya’da çalışan iki Kuzey Koreli, Haberler’a verdiği röportajlarda önemli ayrıntıları doğruladı.
Kaçanlar, Kuzey Koreli yetkililerin akrabalarını evlerinde bulup onlara misillemede bulunacağından korktukları için isimlerini gizli tutmak kaydıyla konuştular.
Kaçanlardan biri, 50, 2017’den geçen yıla kadar Moskova’da inşaat işçisi olarak çalıştı. O ve meslektaşları şantiyelerdeki nakliye konteynırlarında veya inşaatı devam eden evlerin zemin katlarında yaşıyordu.
Anonim kaynakları kullanmadan önce göz önünde bulundurduklarımız. Kaynaklar bilgiyi biliyor mu? Bunu bize söylemenizin sebebi nedir? Geçmişte güvenilir olduklarını kanıtladılar mı? Bilgileri teyit edebilir miyiz? Bu soruların yanıtlanmasına rağmen, The Times son çare olarak isimsiz kaynakları kullanıyor. Muhabir ve en az bir editör kaynağın kimliğini biliyor.
Yerel polisin saklanabilmeleri için teftiş için geldiği kendilerine önceden bildirildi, dedi.
İşçilerin her biri, hükümetleri için yılda 7.000 ila 10.000 dolar kazanmak zorundaydı. Ayrıca, Kim’in babası ve büyükbabasının eyalette ikamet ettiği Pyongyang’daki bir türbe olan Kumsusan Güneş Sarayı’nın yenilenmesi için toplandığı iddia edilen fonlar da dahil olmak üzere çeşitli “sadakat bağışları” yapmaları istendi.
Rusya’nın Uzak Doğu açıklarındaki Sakhalin İnşaat Adası’nda çalışan 41 yaşındaki bir ilticacı, amirlerin işçilerin kazançlarını eve dönene kadar tuttuklarını ve onlara sigara almaları için ayda sadece 3.00 ruble (38 $) verdiğini söyledi.
Yıllarca çalıştıktan sonra, bu işçilerin çoğu meteliksiz ve hiç birikimleri yok. Diğerleri 20.000 ila 30.000 $ arasında bir meblağı eve götürüyor – daha sert etkilenen Kuzey’de hayal bile edilemeyecek bir meblağ.
Kuzey Koreliler yurtdışına seyahat etmekte özgür değiller. Ortalama bir işçinin aylık maaşı – sadece 25 sent değerinde – bir kilo pirinci zar zor karşılayabilir. Birleşme Bakanlığı raporu ayrıca, salgın sırasında sınırı Çin’e geçmeye çalışmakla suçlanan kişilerin vurulması gibi Kuzey Kore’deki yaygın insan hakları ihlallerine de değindi.
Yurtdışında çalışmak o kadar gıpta ile bakılan bir ayrıcalık haline geldi ki, seçim sürecinde yetkililere sıklıkla rüşvet veriliyor. İşçiler ayrıca eve gönderilmek yerine kalış sürelerini uzatmaları için amirlere rüşvet veriyor.
Büyüyen bir nükleer cephaneliğe kaynak pompalarken giderek daha fazla dövize bağımlı hale gelen Bay Kim rejimi için bu işçiler çok önemli bir nakit kaynağı.
Yurt dışına gönderilmeden önce, hükümet her bir kişiyi siyasi bağlılık açısından dikkatle inceliyor. Güneye sığınan akrabaları olan kişiler uygun değildir. Aynı şekilde hassas bilgilere erişimi olan denizaltı ve füze birimlerinde görev yapmış kişiler.
Siyasi bekçiler yurtdışındaki işçileri takip eder ve sadakatsizlik belirtileri için mektuplarını inceler. İşçilerin alışveriş yapmak için yurtlarından çıkmalarına izin verildiğinde, birbirlerini gözetleyebilmek için üç veya dört kişilik gruplar halinde hareket etmeleri gerekiyor.
Geçen hafta, Güney Kore Devlet Başkanı Yoon Suk Yeol, hükümeti Pyongyang’ı nükleer silahlarından vazgeçmeye zorlamak için diplomatik bir koz bulmaya çalışırken Kuzey’in insan hakları ihlallerinin “her ayrıntısını” ifşa etme sözü verdi.
İnsan hakları grupları, yurtdışındaki Kuzey Koreli işçilerin karşılaştığı koşulları “devlet destekli köleliğe” benzetti. İki ilticacı, yine de, pandemi kısıtlamaları tamamen kaldırıldığında yurt dışına gönderilmeyi bekleyen çok sayıda Kuzey Koreli olduğunu söyledi.
İşçilerin aç yurttaşları üzerinde sahip oldukları en büyük teşvik, yeterince yemek yemektir. Ayrıca internete maruz kaldılar ve üstlerinin gözünden Güney Kore dizilerini izlediler.
50 yaşındaki sığınmacı, totaliter Kuzey’de yaşadıktan sonra, yurtdışında çalışırken gizlice satın aldığı akıllı telefonun, Kuzey Korelilerin “derin bir kuyuya hapsolmuş kurbağalar” gibi yaşadıklarını anlamasına yardımcı olduğunu söyledi.
Şimdi Seul’deki son kanser ameliyatından iyileşiyor. Ailesini kaçırmak için yeterince para biriktirebilmek için Güney’de inşaat işi bulmak istediğini söyledi.
Akıllı telefon ekran koruyucusu, hâlâ Kuzey Kore’de yaşayan, gülümseyen genç kızının bir fotoğrafını gösteriyordu.
Bu işçiler Rusya’daki ağaç kesme kamplarında, Çin’deki fabrikalarda ve restoranlarda ve Doğu Avrupa’daki çiftliklerde ve tersanelerde çalıştılar. Orta Doğu’daki şantiyelerde ter döktüler ve Afrika hastanelerinde doktor olarak çalıştılar.
Çocuklarını veya ebeveynlerini rehin bıraktılar ve Güney Kore’ye kaçabilecekleri korkusuyla pasaportlarına el konuldu.
Güney Kore tahminlerine göre, Kuzey lideri Kim Jong-un yönetiminde, rejime para toplamak için yurt dışına gönderilen işçi sayısı on binlere yükseldi ve yılda milyarlarca dolar kazandı. Bir Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kararı, ülkeleri işçileri 2019’un sonuna kadar sınır dışı etmeye çağırdı.
Ancak eski işçilere ve Güney Kore’nin birleştirme bakanlığı tarafından hafta sonu yayınlanan Kuzey Kore’nin insan haklarına ilişkin yeni bir rapora göre binlerce kişi hala Çin ve Rusya’da yaşıyor. Pandemi sırasında sınırlar kapalıyken, birçoğu kapana kısılmıştı ve hükümetleri için çalışmaya devam etmekten başka çareleri yoktu.
Kuzey’i ABD ile olan rekabetlerinde daha yararlı bir ortak yapmaya çalışan Çin ve Rusya, BM yasağının uygulanmasında boşluklar haline geldi ve Kuzey’in ABD ile uğraşırken çok ihtiyaç duyduğu parayı kazanmasına yardımcı oldu. Uluslararası yaptırımların sonuçları ve ABD salgınla başa çıkacak.
Perşembe günü Beyaz Saray, Moskova’yı Pyongyang’ın Rusya’nın Ukrayna’daki savaşına yiyecek ve diğer mallar karşılığında silah tedarik edeceği bir anlaşmayı tartışmakla da suçladı.
Raporda, “Kuzey Kore, yaptırımları aşmak ve Rusya ve Çin’e işçi göndermeye devam etmek için öğrenci ve turist vizeleri dahil olmak üzere çeşitli yollar buldu” denildi.
Kuzey Koreli bir web sitesi olan Uriminzokkiri, yeni raporu “iftira ve tahrifat” olarak nitelendirdi.
Rapor, 2017 ile 2022 yılları arasında Güney Kore’ye sığınan 500’den fazla Kuzey Koreli ile yapılan bir ankete dayanıyor ve yurtdışında çalışanlar da dahil olmak üzere Kuzey Korelilerin insan hakları durumuna ilişkin en güncel değerlendirmelerden birini sunuyor.
Ankete katılanların kimlikleri açıklanmadı. Ancak geçen yıl güneye sığınmadan önce Rusya’da çalışan iki Kuzey Koreli, Haberler’a verdiği röportajlarda önemli ayrıntıları doğruladı.
Kaçanlar, Kuzey Koreli yetkililerin akrabalarını evlerinde bulup onlara misillemede bulunacağından korktukları için isimlerini gizli tutmak kaydıyla konuştular.
Kaçanlardan biri, 50, 2017’den geçen yıla kadar Moskova’da inşaat işçisi olarak çalıştı. O ve meslektaşları şantiyelerdeki nakliye konteynırlarında veya inşaatı devam eden evlerin zemin katlarında yaşıyordu.
Anonim kaynakları kullanmadan önce göz önünde bulundurduklarımız. Kaynaklar bilgiyi biliyor mu? Bunu bize söylemenizin sebebi nedir? Geçmişte güvenilir olduklarını kanıtladılar mı? Bilgileri teyit edebilir miyiz? Bu soruların yanıtlanmasına rağmen, The Times son çare olarak isimsiz kaynakları kullanıyor. Muhabir ve en az bir editör kaynağın kimliğini biliyor.
Yerel polisin saklanabilmeleri için teftiş için geldiği kendilerine önceden bildirildi, dedi.
İşçilerin her biri, hükümetleri için yılda 7.000 ila 10.000 dolar kazanmak zorundaydı. Ayrıca, Kim’in babası ve büyükbabasının eyalette ikamet ettiği Pyongyang’daki bir türbe olan Kumsusan Güneş Sarayı’nın yenilenmesi için toplandığı iddia edilen fonlar da dahil olmak üzere çeşitli “sadakat bağışları” yapmaları istendi.
Rusya’nın Uzak Doğu açıklarındaki Sakhalin İnşaat Adası’nda çalışan 41 yaşındaki bir ilticacı, amirlerin işçilerin kazançlarını eve dönene kadar tuttuklarını ve onlara sigara almaları için ayda sadece 3.00 ruble (38 $) verdiğini söyledi.
Yıllarca çalıştıktan sonra, bu işçilerin çoğu meteliksiz ve hiç birikimleri yok. Diğerleri 20.000 ila 30.000 $ arasında bir meblağı eve götürüyor – daha sert etkilenen Kuzey’de hayal bile edilemeyecek bir meblağ.
Kuzey Koreliler yurtdışına seyahat etmekte özgür değiller. Ortalama bir işçinin aylık maaşı – sadece 25 sent değerinde – bir kilo pirinci zar zor karşılayabilir. Birleşme Bakanlığı raporu ayrıca, salgın sırasında sınırı Çin’e geçmeye çalışmakla suçlanan kişilerin vurulması gibi Kuzey Kore’deki yaygın insan hakları ihlallerine de değindi.
Yurtdışında çalışmak o kadar gıpta ile bakılan bir ayrıcalık haline geldi ki, seçim sürecinde yetkililere sıklıkla rüşvet veriliyor. İşçiler ayrıca eve gönderilmek yerine kalış sürelerini uzatmaları için amirlere rüşvet veriyor.
Büyüyen bir nükleer cephaneliğe kaynak pompalarken giderek daha fazla dövize bağımlı hale gelen Bay Kim rejimi için bu işçiler çok önemli bir nakit kaynağı.
Yurt dışına gönderilmeden önce, hükümet her bir kişiyi siyasi bağlılık açısından dikkatle inceliyor. Güneye sığınan akrabaları olan kişiler uygun değildir. Aynı şekilde hassas bilgilere erişimi olan denizaltı ve füze birimlerinde görev yapmış kişiler.
Siyasi bekçiler yurtdışındaki işçileri takip eder ve sadakatsizlik belirtileri için mektuplarını inceler. İşçilerin alışveriş yapmak için yurtlarından çıkmalarına izin verildiğinde, birbirlerini gözetleyebilmek için üç veya dört kişilik gruplar halinde hareket etmeleri gerekiyor.
Geçen hafta, Güney Kore Devlet Başkanı Yoon Suk Yeol, hükümeti Pyongyang’ı nükleer silahlarından vazgeçmeye zorlamak için diplomatik bir koz bulmaya çalışırken Kuzey’in insan hakları ihlallerinin “her ayrıntısını” ifşa etme sözü verdi.
İnsan hakları grupları, yurtdışındaki Kuzey Koreli işçilerin karşılaştığı koşulları “devlet destekli köleliğe” benzetti. İki ilticacı, yine de, pandemi kısıtlamaları tamamen kaldırıldığında yurt dışına gönderilmeyi bekleyen çok sayıda Kuzey Koreli olduğunu söyledi.
İşçilerin aç yurttaşları üzerinde sahip oldukları en büyük teşvik, yeterince yemek yemektir. Ayrıca internete maruz kaldılar ve üstlerinin gözünden Güney Kore dizilerini izlediler.
50 yaşındaki sığınmacı, totaliter Kuzey’de yaşadıktan sonra, yurtdışında çalışırken gizlice satın aldığı akıllı telefonun, Kuzey Korelilerin “derin bir kuyuya hapsolmuş kurbağalar” gibi yaşadıklarını anlamasına yardımcı olduğunu söyledi.
Şimdi Seul’deki son kanser ameliyatından iyileşiyor. Ailesini kaçırmak için yeterince para biriktirebilmek için Güney’de inşaat işi bulmak istediğini söyledi.
Akıllı telefon ekran koruyucusu, hâlâ Kuzey Kore’de yaşayan, gülümseyen genç kızının bir fotoğrafını gösteriyordu.