sagliksal
Aktif Üye
Türkiye’de 37’si vakıf üniversitesinde olmak üzere toplam 128 tıp fakültesi bulunuyor, kimilerinin kendilerine ilişkin bir yerleşkesi bile yok. Üroloji uzmanı Prof. Dr. Semih Ayan, âlâ bir tıp eğitiminin, yetiştirmekte olduğu tabip adaylarına çağdaş tıp ayrıntılarını ve hünerlerini kazandırması, bunların aktif ve gerçek bir biçimde kullanılması için gereken pratiği vermesi gerektiğini belirterek “Bu kriterlere nazaran baktığımızda ülkemizde tıp eğitimi veren kurumların tamamında bunların var olduğunu söylemek maalesef mümkün değil” dedi. Ayan ayrıyeten “Akademisyenlerin nitelikle ilgisi tasası maalesef siyasi erkin sayısal artış isteğinin gerisinde kaldı.” değerlendirmesini yaptı.
Cumhuriyet’ten Sibel Bahçetepe Üroloji uzmanı Prof. Ayan ile tıp fakültelerinin durumu ve eğitimin niteliğini konuştu.
– birebir zamandavlet üniversitesinde birebir vakitte yurtharicinde akademisyen ve eğitimci olarak bulundunuz. Ülkemizde şu anda var olan tıp eğitimi hakkında ne düşünüyorsunuz. Gelecekte sıhhatimizi itimatla emanet edeceğimiz doktorlar yetişiyor mu?
Uygun bir tıp eğitimi, yetiştirmekte olduğu tabip adaylarına çağdaş tıp ayrıntılarını ve maharetlerini kazandırmalı ayrıyeten bunların aktif ve hakikat bir biçimde kullanılması için gereken pratiği de vermelidir. bu biçimde bir eğitimin yapılabilmesi için evvela kâfi sayıda ve nitelikte eğiticiye ve bunun yanında da güzel bir altyapıya ve donanıma sahip olmak kuraldır. Bu kriterlere bakılırsa baktığımızda ülkemizde tıp eğitimi veren kurumların tamamında bunların var olduğunu söylemek maalesef mümkün değil.
– Bu niteliklerin tıp eğitimi veren kurumlarda sağlanabilmesi için yapılması gerekenler fazlaca mu sıkıntı?
Öncelikle tıp eğitimi konusunda ülkemizde epeyce esaslı bir geleneğin ve tecrübenin var olduğunu belirtmek gerekir. Ancak 1980’den daha sonra Türkiye’de doktor sayısının yetersiz olması münasebet gösterilerek plansız biçimde süratle yeni fakültelerin açıldığını görüyoruz. Niteliğin göz gerisi edilerek yalnızca sayı hesabı yapılarak başlatılan bu uygulamaya karşı o periyotta yapılan tenkitler o kadar artmıştır ki 1990’da ülkemizdeki tıp eğitiminin yeterliliği konusunda bir Meclis araştırma kurulu kurulmuştur. Bu kurulun sonuç raporunda temel sorunun, planlama yapılmadan, eğitici takımı tamamlanmadan yeni okulların açılması ve var olan tüm okullara kapasitesinin epey üzerinde öğrenci alınması olduğu vurgulanmıştır. Hatta bu raporda, durumun düzeltilmesi için fakülte kontenjanlarının yarı yarıya azaltılması gerektiği belirtilmiştir.
– Bundan daha sonra bir düzgünleşme sağlandı mı? Tıp fakültesi olan üniversitelerin bu duruma bir tahlil önerisi olmadı mı?
Maalesef bir güzelleşme sağlanamadı. Akademisyenlerin nitelikle ilgisi tasası maalesef siyasi erkin sayısal artış isteğinin gerisinde kaldı. Aslında üniversiteler öbür alanlarda olduğu üzere tıp fakültelerinde de eğitim-öğretim programlarına kabul edebilecekleri öğrenci sayısını, kapasitelerine nazaran Yükseköğretim Kurumu’na bildirmektedirler. Fakat YÖK, 80’li senelerdan daha sonra üniversitelerden gelen istekleri dikkate almadan, her yıl fakültelerin kapasitesinin epeyce üzerinde kontenjanlar açmaya devam etti. Bu da yetmezmiş üzere açılmış olan fakültelerin eksikleri tamamlanmadığı biçimde yenilerinin açılmasına da yol verildi. Bunda kalkınma planlarında tabip sayısının nüfusa oranla eksik olması münasebet olarak kullanılmakla birlikte, siyasi dertler fazlaca daha kıymetli rol oynadı.
– Son yılllarda sayılarında artış gördüğümüz vakıf üniversiteleri ortasında yer alan tıp fakültelerinde durum nasıl?
Vakıf üniversitelerinde tıp fakültesi açabilme şartları ve bu fakültelerin sahip olması gereken uygulama merkezleri yani eğitim yapacakları hastaneler ile ilgili minimum şartlar yönetmelikler ile tanımlanmış durumdadır. Bu tanımlama ortasında öğretim üyesi sayısı, hastanede bulunması gereken asgarî yatak sayısı, hastanede bir yılda tedavi edilmesi gereken en az hasta sayısı üzere kriterler var. Lakin bu kriterlerin hepsinin bir ortada tüm vakıf üniversiteleri tıp fakülteleri tarafınca sağlanmış olduğunu söylemek gerçek olmaz. Burada birtakım kurumlara eksiklerine karşın eğitime başlama müsaadesi verilmesi, eksiklerinin giderilmesi için ek mühletler tanınması ve tüm bunları denetleyen YÖK’ün üniversiteler lehine esneklik göstermesi rol oynamaktadır. Eğitimin niteliğinin artırılması için vakıf tıp fakültelerindeki öğrencilerimizin uygulama alanı olan hastanelerde ticari telaşları ön plana çıkarmadan, tecrübeli öğretim üyesi takımları tarafınca, pratik eğitim ve öğretim için kâfi vakit ve ortam ayrılmalıdır.
Cumhuriyet’ten Sibel Bahçetepe Üroloji uzmanı Prof. Ayan ile tıp fakültelerinin durumu ve eğitimin niteliğini konuştu.
– birebir zamandavlet üniversitesinde birebir vakitte yurtharicinde akademisyen ve eğitimci olarak bulundunuz. Ülkemizde şu anda var olan tıp eğitimi hakkında ne düşünüyorsunuz. Gelecekte sıhhatimizi itimatla emanet edeceğimiz doktorlar yetişiyor mu?
Uygun bir tıp eğitimi, yetiştirmekte olduğu tabip adaylarına çağdaş tıp ayrıntılarını ve maharetlerini kazandırmalı ayrıyeten bunların aktif ve hakikat bir biçimde kullanılması için gereken pratiği de vermelidir. bu biçimde bir eğitimin yapılabilmesi için evvela kâfi sayıda ve nitelikte eğiticiye ve bunun yanında da güzel bir altyapıya ve donanıma sahip olmak kuraldır. Bu kriterlere bakılırsa baktığımızda ülkemizde tıp eğitimi veren kurumların tamamında bunların var olduğunu söylemek maalesef mümkün değil.
– Bu niteliklerin tıp eğitimi veren kurumlarda sağlanabilmesi için yapılması gerekenler fazlaca mu sıkıntı?
Öncelikle tıp eğitimi konusunda ülkemizde epeyce esaslı bir geleneğin ve tecrübenin var olduğunu belirtmek gerekir. Ancak 1980’den daha sonra Türkiye’de doktor sayısının yetersiz olması münasebet gösterilerek plansız biçimde süratle yeni fakültelerin açıldığını görüyoruz. Niteliğin göz gerisi edilerek yalnızca sayı hesabı yapılarak başlatılan bu uygulamaya karşı o periyotta yapılan tenkitler o kadar artmıştır ki 1990’da ülkemizdeki tıp eğitiminin yeterliliği konusunda bir Meclis araştırma kurulu kurulmuştur. Bu kurulun sonuç raporunda temel sorunun, planlama yapılmadan, eğitici takımı tamamlanmadan yeni okulların açılması ve var olan tüm okullara kapasitesinin epey üzerinde öğrenci alınması olduğu vurgulanmıştır. Hatta bu raporda, durumun düzeltilmesi için fakülte kontenjanlarının yarı yarıya azaltılması gerektiği belirtilmiştir.
– Bundan daha sonra bir düzgünleşme sağlandı mı? Tıp fakültesi olan üniversitelerin bu duruma bir tahlil önerisi olmadı mı?
Maalesef bir güzelleşme sağlanamadı. Akademisyenlerin nitelikle ilgisi tasası maalesef siyasi erkin sayısal artış isteğinin gerisinde kaldı. Aslında üniversiteler öbür alanlarda olduğu üzere tıp fakültelerinde de eğitim-öğretim programlarına kabul edebilecekleri öğrenci sayısını, kapasitelerine nazaran Yükseköğretim Kurumu’na bildirmektedirler. Fakat YÖK, 80’li senelerdan daha sonra üniversitelerden gelen istekleri dikkate almadan, her yıl fakültelerin kapasitesinin epeyce üzerinde kontenjanlar açmaya devam etti. Bu da yetmezmiş üzere açılmış olan fakültelerin eksikleri tamamlanmadığı biçimde yenilerinin açılmasına da yol verildi. Bunda kalkınma planlarında tabip sayısının nüfusa oranla eksik olması münasebet olarak kullanılmakla birlikte, siyasi dertler fazlaca daha kıymetli rol oynadı.
– Son yılllarda sayılarında artış gördüğümüz vakıf üniversiteleri ortasında yer alan tıp fakültelerinde durum nasıl?
Vakıf üniversitelerinde tıp fakültesi açabilme şartları ve bu fakültelerin sahip olması gereken uygulama merkezleri yani eğitim yapacakları hastaneler ile ilgili minimum şartlar yönetmelikler ile tanımlanmış durumdadır. Bu tanımlama ortasında öğretim üyesi sayısı, hastanede bulunması gereken asgarî yatak sayısı, hastanede bir yılda tedavi edilmesi gereken en az hasta sayısı üzere kriterler var. Lakin bu kriterlerin hepsinin bir ortada tüm vakıf üniversiteleri tıp fakülteleri tarafınca sağlanmış olduğunu söylemek gerçek olmaz. Burada birtakım kurumlara eksiklerine karşın eğitime başlama müsaadesi verilmesi, eksiklerinin giderilmesi için ek mühletler tanınması ve tüm bunları denetleyen YÖK’ün üniversiteler lehine esneklik göstermesi rol oynamaktadır. Eğitimin niteliğinin artırılması için vakıf tıp fakültelerindeki öğrencilerimizin uygulama alanı olan hastanelerde ticari telaşları ön plana çıkarmadan, tecrübeli öğretim üyesi takımları tarafınca, pratik eğitim ve öğretim için kâfi vakit ve ortam ayrılmalıdır.