Bir şakacının bir zamanlar söylediği gibi, kısalık zekanın ruhuysa, o zaman belki de hiçbir kelime en komik seçenek değildir. Çin’in batısındaki Sincan bölgesinin başkenti Urumçi’de Kasım ayı sonlarında yüksek bir binada çıkan yangında en az on kişi öldü. Yaygın olarak Covid kısıtlamalarının kurbanların kaçmasını engellediğine inanılıyordu ve öfke, önce Urumçi’de ve ardından katı Covid karşıtı önlemlerin vatandaşları tecrit, sürekli test ve acımasız karantina merkezlerinde hapsedildiği Çin genelinde sokaklara döküldü. Göstericiler şehirlerde ve üniversite kampüslerinde ortaya çıktı, Covid politikalarını eleştirdi ve hatta Komünist Partiyi ve lideri Xi Jinping’i kınadı. Birçoğu bir protesto işareti salladı: düz, boş beyaz kağıtlar.
Transfixing videoları oluşturuldu. Şangay’daki bir nöbette, mumlar titreşirken yas tutanlar kağıtlar kaldırdılar. Pekin’deki Tsinghua Üniversitesi’ndeki öğrenciler ellerindeki kağıtları salladılar ve demokrasi ve ifade özgürlüğü çağrısında bulunan sloganlar attılar. Pekin’deki başka bir mitingde, bir kalabalık Covid protokollerine karşı sloganlar atarken boş kağıt salladı. Çok paylaşılan bir tweet’te biri öne çıktı Şehir trafiğinde kağıt destelerini havaya fırlatın. Başka bir viral klip, dramatik bir sokak tiyatrosunu gösteriyordu: bir kağıt parçasıyla yayaların arasından yürüyen genç bir kadın, ağzı siyah bantla kaplı, bilekleri zincirlerle bağlı.
Yorumcular, “Beyaz Kitap protestolarının” anlamını yorumlamakta hızlı davrandılar. Boş bir işaret hem bir sembol hem de bir taktiktir. Sansüre karşı pasif-agresif bir protesto, meydan okumaya işaret eden alaycı bir itaat gösterisi. Güçleri, halk ve yetkililer tarafından yazılı olmayan mesajın ortak bir anlayışına dayanmaktadır; aynı zamanda, herhangi bir şey söylemenin, hiçbir direnişe tahammülü olmayan ve konuşma niyetinin imasını bile bastıran bir hükümetle çeliştiğinin farkındalığına da dayanır. Yangından günler sonra atılan bir tweet, görünüşe göre Şanghay’daki bir alışveriş merkezinde, “Ne söyleyeceğimi biliyorsun” yazan bir tabela tutan bir adamın fotoğrafını gösteriyordu. Tweet’e göre, polis tarafından götürüldü.
Yangından sonraki günlerde Çin Komünist Partisi sansürcüleri, “A4Revolution” (kağıdın boyutuna gönderme) ve “beyaz kağıt alıştırması” gibi hashtagleri sosyal medyadan sildi. Bir kağıt parçası nihai “analog” eser olabilir, ancak dijital çağın alışılmadık derecede güçlü bir totemi olarak ortaya çıktı – sokak ve sanal dünya arasında merak uyandıran bir şekilde geri dönen bir mem. Barikatlardaki tüm kargaşaya rağmen, beyaz işaretler algoritmalar, veri akışı ve görüntülerin ve fikirlerin İnternet’teki rezonansı hakkında daha fazla bilgi verebilir.
Komünist Parti, komünist liderliğe ender rastlanan bir meydan okuma oluşturan kitlesel protestoları ateşleyen kısıtlayıcı “sıfır Kovid” politikasını rafa kaldırdı.
Beyaz Kitap protestolarının öncülleri, en azından 1924’e, bir Kraków gazetesinin sansürcülere hicivli bir sitem olarak boş bir ek yayınladığı bildirildiği zamana kadar uzanıyor. 1965’te, “Candid Camera”nın bir bölümünde, protestocuların New York’ta boş bir arsanın önünde ellerinde boş pankartlar tuttuğu bir şaka yer alıyordu. Dört yıl sonra, Toronto’daki bir lisedeki öğrenciler boş tabelalar ve boş bir “talepler” listesiyle oturma eylemi yaptı. Associated Press’in protestoyla ilgili bir haberi küstahça “Öğrencilerin Talebi” başlığıyla verildi.
Geriye dönüp bakıldığında, 1960’ların bu gösterileri ideolojik olarak muhafazakar görünüyor: bunlar, sivil haklar döneminin ve Vietnam Savaşı’nın zirvesinde sahnelenen ve protesto fikriyle dalga geçen parodilerdi. Ancak son dönemde vatandaşlar boş tabela komedisini ters yöne çevirdi. İşaretler, Hong Kong’daki demokrasi yanlısı gösterilerde ve Ukrayna işgalinin Rus muhalifleri tarafından destek olarak kullanıldı. Eylül ayında, Kraliçe Elizabeth’in ölümünün ardından, monarşi karşıtı protestocuların İskoçya’da tutuklandığı bildirildi. Kısa süre sonra daha fazla protestocu ortaya çıktı – şimdi boş işaretlerle.
Bu işaretler absürt bir şaka anlatıyor ve hem sansürle hem de onu uygulayanlarla alay ediyor. Yem görevi görüyorlar: güvenlik güçleri – genellikle üniformalı ve iyi silahlanmış – boş bir tabela tutan bir vatandaşı tutukladığında, devlet gücünün paranoyası ve mantıksızlığı ortaya çıkıyor. Zeki bir internet trolleme eylemi gibi, boş işaret, hedefini anlayışlı bir benliğe çeken bir düğme iticidir.
Pankartlar ve bayraklar gibi geleneksel protesto sembollerinin sosyal medya çağında daha az geçerliliği olabilir. Hayal gücünü yakalayan amblemler, Hong Kong’da kalkan olarak kullanılan şemsiyeler gibi organik memler hissi ile mütevazı ve beklenmedik olma eğilimindedir. Bu semboller genellikle ironik ve absürt tonlar vurur. Tayland’da demokrasi yanlısı protestocular, beyaz kağıttan bile daha olası olmayan bir ikonu benimsedi: şişme lastik ördekler.
Çin’in boş tabelalarının üstün mem yemi olduğu kanıtlandı. Tişörtler, Winnie-the-Pooh’un boş bir sayfa okuduğu bir resimle gün yüzüne çıktı – Çin internetinde yasaklanan memlerde AA Milne’nin tombul ayısıyla karşılaştırılan Xi Jinping’i hedef alan çifte bir şaka. İşaretler daha iddialı gözlüklere ilham verdi. Sürgündeki Çinli sanatçı Ai Weiwei, UV-görünmez mürekkep kullanarak boş bir kağıda eller serbest bir şekilde mesaj yazdığını gösteren bir Instagram videosu yayınladı. Bir performans başarısı, beyaz kağıtla kaplı bir kadının, Çin’in KKD kaplı “büyük beyaz insanlarını” anımsatan tehlikeli madde giysisi giyen bir kişi tarafından spreyle kırmızıya boyandığını gösterdi.
Protestocular ile iktidardakiler arasındaki internet savaşları, internetin yoğun bir şekilde sansürlendiği ve bir gözetleme bayrağı ağının çevrimiçi ve çevrimdışı hayatı kasıp kavurduğu Çin’de şiddetleniyor. Urumçi’de protestolar patlak verdiği andan itibaren, gösterilerin görüntülerini yükleyen kullanıcılar ile bunların tüm izlerini silmeye çalışan devlet sansür aygıtı arasında çatışmalar başladı. Kullanıcılar, yasaklanmış içeriği yakalamak için tasarlanmış algoritmaları atlatmak için hileler kullandılar: Sitelerinde video videoları kaydettiler veya döndürdüler veya Çin sansürünün site dışı yetki alanı olan Twitter ve Instagram gibi sitelerde verileri “depolamak” için VPN’leri kullandılar. Ülkenin “büyük güvenlik duvarında” çatlaklar bulmaya yönelik bu çabalar, protestolar için çok önemliydi. Başarılı olacağına inanmak için nedenler var: Çin hükümeti şimdi katı Covid yönergelerini dizginlemek için adımlar attı.
Elbette, protestocular, özellikle de Çin’in otoriterliğine yönelik daha geniş bir eleştiriyi dile getirmeye cesaret edenler, yine de sert sonuçlarla karşılaşabilirler. Ancak eleştirileri, on yıllarca ve yüzyıllara yayılan fikirleri yansıtan tüm beyaz kağıtlarda, boş işaretlerde oyalanıyor. John Cage’in meşhur paradoksu var: “Söyleyecek hiçbir şeyim yok ve söylüyorum.” Laurence Sterne’in “Tristram Shandy”sindeki boş sayfa ve Robert Ryman’ın beyaz üstüne beyaz tabloları var – belagatlı boşluğu dolu olan sanat eserleri. olasılıklar ve ağza alınamayanı ifade eder. Boş tabela, onu takan protestocu ve onu dikkate almayan hükümet için bir potansiyel taşır: Akla gelebilecek her türlü şikayetin, öğütün, protestonun, provokasyonun, sataşmanın, tehdidin ve çürütülemez gerçeğin bir gün üzerine yazılabileceği bir tabula rasa’dır. Ya da belki de bu şeylerin zaten orada, en azından mecazi olarak, görünmez mürekkeple yazıldığını söylemek daha doğru olur. İşaretler hiçbir şey söylemiyor; ciltler dolusu konuşuyorlar.
Kaynak Fotoğraf: Getty Images aracılığıyla Ben Marans/SOPA Images/LightRocket
Transfixing videoları oluşturuldu. Şangay’daki bir nöbette, mumlar titreşirken yas tutanlar kağıtlar kaldırdılar. Pekin’deki Tsinghua Üniversitesi’ndeki öğrenciler ellerindeki kağıtları salladılar ve demokrasi ve ifade özgürlüğü çağrısında bulunan sloganlar attılar. Pekin’deki başka bir mitingde, bir kalabalık Covid protokollerine karşı sloganlar atarken boş kağıt salladı. Çok paylaşılan bir tweet’te biri öne çıktı Şehir trafiğinde kağıt destelerini havaya fırlatın. Başka bir viral klip, dramatik bir sokak tiyatrosunu gösteriyordu: bir kağıt parçasıyla yayaların arasından yürüyen genç bir kadın, ağzı siyah bantla kaplı, bilekleri zincirlerle bağlı.
Yorumcular, “Beyaz Kitap protestolarının” anlamını yorumlamakta hızlı davrandılar. Boş bir işaret hem bir sembol hem de bir taktiktir. Sansüre karşı pasif-agresif bir protesto, meydan okumaya işaret eden alaycı bir itaat gösterisi. Güçleri, halk ve yetkililer tarafından yazılı olmayan mesajın ortak bir anlayışına dayanmaktadır; aynı zamanda, herhangi bir şey söylemenin, hiçbir direnişe tahammülü olmayan ve konuşma niyetinin imasını bile bastıran bir hükümetle çeliştiğinin farkındalığına da dayanır. Yangından günler sonra atılan bir tweet, görünüşe göre Şanghay’daki bir alışveriş merkezinde, “Ne söyleyeceğimi biliyorsun” yazan bir tabela tutan bir adamın fotoğrafını gösteriyordu. Tweet’e göre, polis tarafından götürüldü.
Yangından sonraki günlerde Çin Komünist Partisi sansürcüleri, “A4Revolution” (kağıdın boyutuna gönderme) ve “beyaz kağıt alıştırması” gibi hashtagleri sosyal medyadan sildi. Bir kağıt parçası nihai “analog” eser olabilir, ancak dijital çağın alışılmadık derecede güçlü bir totemi olarak ortaya çıktı – sokak ve sanal dünya arasında merak uyandıran bir şekilde geri dönen bir mem. Barikatlardaki tüm kargaşaya rağmen, beyaz işaretler algoritmalar, veri akışı ve görüntülerin ve fikirlerin İnternet’teki rezonansı hakkında daha fazla bilgi verebilir.
Çin’deki durumu anlayın
Komünist Parti, komünist liderliğe ender rastlanan bir meydan okuma oluşturan kitlesel protestoları ateşleyen kısıtlayıcı “sıfır Kovid” politikasını rafa kaldırdı.
Beyaz Kitap protestolarının öncülleri, en azından 1924’e, bir Kraków gazetesinin sansürcülere hicivli bir sitem olarak boş bir ek yayınladığı bildirildiği zamana kadar uzanıyor. 1965’te, “Candid Camera”nın bir bölümünde, protestocuların New York’ta boş bir arsanın önünde ellerinde boş pankartlar tuttuğu bir şaka yer alıyordu. Dört yıl sonra, Toronto’daki bir lisedeki öğrenciler boş tabelalar ve boş bir “talepler” listesiyle oturma eylemi yaptı. Associated Press’in protestoyla ilgili bir haberi küstahça “Öğrencilerin Talebi” başlığıyla verildi.
Geriye dönüp bakıldığında, 1960’ların bu gösterileri ideolojik olarak muhafazakar görünüyor: bunlar, sivil haklar döneminin ve Vietnam Savaşı’nın zirvesinde sahnelenen ve protesto fikriyle dalga geçen parodilerdi. Ancak son dönemde vatandaşlar boş tabela komedisini ters yöne çevirdi. İşaretler, Hong Kong’daki demokrasi yanlısı gösterilerde ve Ukrayna işgalinin Rus muhalifleri tarafından destek olarak kullanıldı. Eylül ayında, Kraliçe Elizabeth’in ölümünün ardından, monarşi karşıtı protestocuların İskoçya’da tutuklandığı bildirildi. Kısa süre sonra daha fazla protestocu ortaya çıktı – şimdi boş işaretlerle.
Bu işaretler absürt bir şaka anlatıyor ve hem sansürle hem de onu uygulayanlarla alay ediyor. Yem görevi görüyorlar: güvenlik güçleri – genellikle üniformalı ve iyi silahlanmış – boş bir tabela tutan bir vatandaşı tutukladığında, devlet gücünün paranoyası ve mantıksızlığı ortaya çıkıyor. Zeki bir internet trolleme eylemi gibi, boş işaret, hedefini anlayışlı bir benliğe çeken bir düğme iticidir.
Pankartlar ve bayraklar gibi geleneksel protesto sembollerinin sosyal medya çağında daha az geçerliliği olabilir. Hayal gücünü yakalayan amblemler, Hong Kong’da kalkan olarak kullanılan şemsiyeler gibi organik memler hissi ile mütevazı ve beklenmedik olma eğilimindedir. Bu semboller genellikle ironik ve absürt tonlar vurur. Tayland’da demokrasi yanlısı protestocular, beyaz kağıttan bile daha olası olmayan bir ikonu benimsedi: şişme lastik ördekler.
Çin’in boş tabelalarının üstün mem yemi olduğu kanıtlandı. Tişörtler, Winnie-the-Pooh’un boş bir sayfa okuduğu bir resimle gün yüzüne çıktı – Çin internetinde yasaklanan memlerde AA Milne’nin tombul ayısıyla karşılaştırılan Xi Jinping’i hedef alan çifte bir şaka. İşaretler daha iddialı gözlüklere ilham verdi. Sürgündeki Çinli sanatçı Ai Weiwei, UV-görünmez mürekkep kullanarak boş bir kağıda eller serbest bir şekilde mesaj yazdığını gösteren bir Instagram videosu yayınladı. Bir performans başarısı, beyaz kağıtla kaplı bir kadının, Çin’in KKD kaplı “büyük beyaz insanlarını” anımsatan tehlikeli madde giysisi giyen bir kişi tarafından spreyle kırmızıya boyandığını gösterdi.
Protestocular ile iktidardakiler arasındaki internet savaşları, internetin yoğun bir şekilde sansürlendiği ve bir gözetleme bayrağı ağının çevrimiçi ve çevrimdışı hayatı kasıp kavurduğu Çin’de şiddetleniyor. Urumçi’de protestolar patlak verdiği andan itibaren, gösterilerin görüntülerini yükleyen kullanıcılar ile bunların tüm izlerini silmeye çalışan devlet sansür aygıtı arasında çatışmalar başladı. Kullanıcılar, yasaklanmış içeriği yakalamak için tasarlanmış algoritmaları atlatmak için hileler kullandılar: Sitelerinde video videoları kaydettiler veya döndürdüler veya Çin sansürünün site dışı yetki alanı olan Twitter ve Instagram gibi sitelerde verileri “depolamak” için VPN’leri kullandılar. Ülkenin “büyük güvenlik duvarında” çatlaklar bulmaya yönelik bu çabalar, protestolar için çok önemliydi. Başarılı olacağına inanmak için nedenler var: Çin hükümeti şimdi katı Covid yönergelerini dizginlemek için adımlar attı.
Elbette, protestocular, özellikle de Çin’in otoriterliğine yönelik daha geniş bir eleştiriyi dile getirmeye cesaret edenler, yine de sert sonuçlarla karşılaşabilirler. Ancak eleştirileri, on yıllarca ve yüzyıllara yayılan fikirleri yansıtan tüm beyaz kağıtlarda, boş işaretlerde oyalanıyor. John Cage’in meşhur paradoksu var: “Söyleyecek hiçbir şeyim yok ve söylüyorum.” Laurence Sterne’in “Tristram Shandy”sindeki boş sayfa ve Robert Ryman’ın beyaz üstüne beyaz tabloları var – belagatlı boşluğu dolu olan sanat eserleri. olasılıklar ve ağza alınamayanı ifade eder. Boş tabela, onu takan protestocu ve onu dikkate almayan hükümet için bir potansiyel taşır: Akla gelebilecek her türlü şikayetin, öğütün, protestonun, provokasyonun, sataşmanın, tehdidin ve çürütülemez gerçeğin bir gün üzerine yazılabileceği bir tabula rasa’dır. Ya da belki de bu şeylerin zaten orada, en azından mecazi olarak, görünmez mürekkeple yazıldığını söylemek daha doğru olur. İşaretler hiçbir şey söylemiyor; ciltler dolusu konuşuyorlar.
Kaynak Fotoğraf: Getty Images aracılığıyla Ben Marans/SOPA Images/LightRocket