Namik
Üye
BEYRUT – “Hadi gidelim, Skybar'da bizi bekliyorlar.” Bir ay önce Georges, Beyrut'un en seçkin ve en gözde gece kulübünde bir akşam geçirmek üzere davet edilirdi. Bugün, başkentin sahilindeki binada barındırılan Güney Beyrut'tan gelen 500 yerinden edilmiş kişiye temel ihtiyaçların dağıtılması için kendisine eşlik etme teklifi var.
Giderek daha fazla yerinden edilmiş insan ve kış yaklaşıyor. “Bu sabah daha da zor olacak. Dün gece Dahiyé'de (Beyrut'un güney banliyöleri) en az 12 bombalama gerçekleşti ve şehrin çevresinde çok sayıda yeni yerinden edilmiş insan olacağı kesin. Üstelik havalar değişiyor ve kış geliyor, uygun battaniye ve kıyafet bulmamız gerekiyor.” Georges, İsrail bombalamaları nedeniyle bir milyondan fazla yerinden edilmiş insana bir aydır destek vermeye çalışan çok sayıda Lübnanlı STK'dan birinin yöneticisi. Onunla birlikte Skybar'a varıyoruz.
Kamyonetin çevresinde insanlar yatak ve yiyecek istiyor. Dairesel binanın önünde oynayan çocuklar, onları denetleyen yaşlılar ve kuruması için asılan elbiseler var. Varışta kamyonetin etrafı küçük bir kalabalıkla çevrili; bazılarının yatağa ihtiyacı var, bazılarının yiyeceğe ihtiyacı var, bazıları da tansiyon veya şeker hastalığı için ilaç istiyor. Georges ve meslektaşı sabırla herkesi dinliyor, yükü en iyi şekilde dağıtmak için ellerinden geleni yapıyor ve karşılayamadıkları ihtiyaçları not alıyor.
Barmenden gönüllüye. İçeride dans pisti yatakhaneye dönüştürüldü ve şişe rafları insanların evlerinden almayı başardıkları birkaç eşyanın saklandığı derme çatma dolaplara dönüştü. Skybar çalışanları iş değiştirdi. Barmen, güvenlik ve mutfak personeli artık yerinden edilenlerle ilgileniyor, gelen yardımları dağıtıyor ve onları desteklemek için para toplamaya çalışıyor.
“Devlet yoktur ve yerinden edilmiş insanları korumak bizim görevimizdir”. “Gece kulübünün sahibi Chafic Khaze, Beyrut'un meydan ve sokaklarının kaçmak zorunda kalan insanlarla dolduğunu görünce hemen mümkün olduğu kadar çok insanı burada ağırlamaya karar verdi.” Konuşan barın müdürü Michael. “Hepimiz onu takip ettik. Devlet olmadığı için hareket etmek bize düşüyor. Biz Lübnanlıların her krizde yaptığı şey budur, bu bizim kanımızda var. Gerektiği sürece açık kalacağız.”
Bir bombalama ile diğeri arasında hayat askıya alındı
“Böyle bir yerin var olduğunu düşünmemiştim.” Skybar misafirlerinin hiçbiri daha önce buraya girmemişti. “Burası zenginlere göre bir yer, Dahiyé'ye ya da Güney'e göre değil.” İsrail sınırındaki küçük bir köyde yaşayan 70 yaşındaki Hüseyin bunu söylüyor. “Benim için hayat, Allah'a şükür ki burada olan ailem, fosfor bombalarıyla yanan zeytin ağaçlarım ve ahıra düşen bombayla ölen hayvanlarımdan ibaretti. Böyle bir yerin olduğunu hayal etmezdim ama birçok cami ve kilisenin kapıları kapalıyken burada onlar bize kapılarını açtılar.”
“Ben yerinden edilmiş bir insanım ama lüks bir insanım.” Minibüse geri dönüyoruz ve Georges bize şunu söylüyor: “Ben de yerinden edilmiş biriyim ama lüks biriyim. Biz Güney Beyrutlu Hıristiyanlarız, ilk bombalamalardan sonra kaçtık ama şans eseri bir akrabamız bize Beyrut'un yukarısındaki tepelerde Broumana'da bir ev verdi. 'Güvenli' bir bölge, ama orada bile bomba patlamaları Beyrut'a ulaşıyor ve biz bir İsrail saldırısı ile diğeri arasında askıya alınmış bir hayat yaşıyoruz, bir mahallenin ya da köyün enkazı altında birinin arkadaşımız ya da akrabamız olup olmadığını öğrenmek için bekliyoruz. “
Ölüm meleği. Lübnanlılar neredeyse bir aydır akşamları İsrail ordusunun Arapça konuşan sözcüsü Avichay Adraee'nin mesajını bekliyor. “O soğuk sesli adam Beyrut'un bir bölgesini veya bir köyü bombalama planını sunuyor ve halka bunu yapmak için birkaç dakikaları olduğunu söylüyor.” Georges tekrar anlatıyor. “Kesin haritalar gösterin ve evlerin, mağazaların, okulların, hastanelerin, camilerin derhal boşaltılmasını emredin; bunlar birkaç dakika sonra yerle bir edilecek. Benim için ölüm meleğini temsil eden bir adamın bir alışveriş listesi gibi sunduğu bu haritalar basit çizimler değil, silinecek ve hiçbir zaman var olmayacak yüzlerce kadın, çocuk, erkek ve yaşlının hayatı ve anılarıdır. Tekrar . Avichay Adraee, tüm dünyanın, özellikle de sizin Batı'nızın sessizliği ve suç ortaklığı sayesinde, ülkemizin bir kısmının sonunun geldiğini soğuk bir şekilde duyuruyor.”
Giderek daha fazla yerinden edilmiş insan ve kış yaklaşıyor. “Bu sabah daha da zor olacak. Dün gece Dahiyé'de (Beyrut'un güney banliyöleri) en az 12 bombalama gerçekleşti ve şehrin çevresinde çok sayıda yeni yerinden edilmiş insan olacağı kesin. Üstelik havalar değişiyor ve kış geliyor, uygun battaniye ve kıyafet bulmamız gerekiyor.” Georges, İsrail bombalamaları nedeniyle bir milyondan fazla yerinden edilmiş insana bir aydır destek vermeye çalışan çok sayıda Lübnanlı STK'dan birinin yöneticisi. Onunla birlikte Skybar'a varıyoruz.
Kamyonetin çevresinde insanlar yatak ve yiyecek istiyor. Dairesel binanın önünde oynayan çocuklar, onları denetleyen yaşlılar ve kuruması için asılan elbiseler var. Varışta kamyonetin etrafı küçük bir kalabalıkla çevrili; bazılarının yatağa ihtiyacı var, bazılarının yiyeceğe ihtiyacı var, bazıları da tansiyon veya şeker hastalığı için ilaç istiyor. Georges ve meslektaşı sabırla herkesi dinliyor, yükü en iyi şekilde dağıtmak için ellerinden geleni yapıyor ve karşılayamadıkları ihtiyaçları not alıyor.
Barmenden gönüllüye. İçeride dans pisti yatakhaneye dönüştürüldü ve şişe rafları insanların evlerinden almayı başardıkları birkaç eşyanın saklandığı derme çatma dolaplara dönüştü. Skybar çalışanları iş değiştirdi. Barmen, güvenlik ve mutfak personeli artık yerinden edilenlerle ilgileniyor, gelen yardımları dağıtıyor ve onları desteklemek için para toplamaya çalışıyor.
“Devlet yoktur ve yerinden edilmiş insanları korumak bizim görevimizdir”. “Gece kulübünün sahibi Chafic Khaze, Beyrut'un meydan ve sokaklarının kaçmak zorunda kalan insanlarla dolduğunu görünce hemen mümkün olduğu kadar çok insanı burada ağırlamaya karar verdi.” Konuşan barın müdürü Michael. “Hepimiz onu takip ettik. Devlet olmadığı için hareket etmek bize düşüyor. Biz Lübnanlıların her krizde yaptığı şey budur, bu bizim kanımızda var. Gerektiği sürece açık kalacağız.”
Bir bombalama ile diğeri arasında hayat askıya alındı
“Böyle bir yerin var olduğunu düşünmemiştim.” Skybar misafirlerinin hiçbiri daha önce buraya girmemişti. “Burası zenginlere göre bir yer, Dahiyé'ye ya da Güney'e göre değil.” İsrail sınırındaki küçük bir köyde yaşayan 70 yaşındaki Hüseyin bunu söylüyor. “Benim için hayat, Allah'a şükür ki burada olan ailem, fosfor bombalarıyla yanan zeytin ağaçlarım ve ahıra düşen bombayla ölen hayvanlarımdan ibaretti. Böyle bir yerin olduğunu hayal etmezdim ama birçok cami ve kilisenin kapıları kapalıyken burada onlar bize kapılarını açtılar.”
“Ben yerinden edilmiş bir insanım ama lüks bir insanım.” Minibüse geri dönüyoruz ve Georges bize şunu söylüyor: “Ben de yerinden edilmiş biriyim ama lüks biriyim. Biz Güney Beyrutlu Hıristiyanlarız, ilk bombalamalardan sonra kaçtık ama şans eseri bir akrabamız bize Beyrut'un yukarısındaki tepelerde Broumana'da bir ev verdi. 'Güvenli' bir bölge, ama orada bile bomba patlamaları Beyrut'a ulaşıyor ve biz bir İsrail saldırısı ile diğeri arasında askıya alınmış bir hayat yaşıyoruz, bir mahallenin ya da köyün enkazı altında birinin arkadaşımız ya da akrabamız olup olmadığını öğrenmek için bekliyoruz. “
Ölüm meleği. Lübnanlılar neredeyse bir aydır akşamları İsrail ordusunun Arapça konuşan sözcüsü Avichay Adraee'nin mesajını bekliyor. “O soğuk sesli adam Beyrut'un bir bölgesini veya bir köyü bombalama planını sunuyor ve halka bunu yapmak için birkaç dakikaları olduğunu söylüyor.” Georges tekrar anlatıyor. “Kesin haritalar gösterin ve evlerin, mağazaların, okulların, hastanelerin, camilerin derhal boşaltılmasını emredin; bunlar birkaç dakika sonra yerle bir edilecek. Benim için ölüm meleğini temsil eden bir adamın bir alışveriş listesi gibi sunduğu bu haritalar basit çizimler değil, silinecek ve hiçbir zaman var olmayacak yüzlerce kadın, çocuk, erkek ve yaşlının hayatı ve anılarıdır. Tekrar . Avichay Adraee, tüm dünyanın, özellikle de sizin Batı'nızın sessizliği ve suç ortaklığı sayesinde, ülkemizin bir kısmının sonunun geldiğini soğuk bir şekilde duyuruyor.”