Yarım düzine taksi şoförü, Hong Kong'un cesur Prince Edward bölgesinin sakin bir köşesinde itfaiye kırmızısı taksilerinin etrafında dolaşırken, hava sigara dumanı ve Kantonca küfürlerle yoğun.
Gündüz vardiyası şoförlerinin taksilerini gece vardiyası şoförlerine teslim etmesi öğleden sonradır. Araçlardan kira toplayan, programlarını yöneten ve nasıl daha fazla egzersiz yapılacağı ve sigarayı bırakılacağı konusunda istenmeden tavsiyeler sunan anaerkil bir figür olan taksi acentesine tomar para veriyorlar. Sürücüler ona el sallıyor.
Yedi milyondan fazla insanın yaşadığı bu şehirde bir taksi şoförünün alışkanlıklarını değiştirmeye çalışmaktan daha zor bir iş belki de yoktur. Hong Kong'daki taksi şoförleri genellikle huysuzdur ve bir sonraki tarifeyi almak için acele ederler. Şehri uzun süredir canlandıran hızlı tempolu, telaşlı kültürü yansıtarak, onlarca yıldır işleri kendi yöntemleriyle yapıyorlar.
Ancak taksi şoförleri çağa ayak uydurma konusunda baskı altında. Yolcularınız dikkatsizce araç kullanmaktan, kaba muameleden ve çoğu durumda Hong Kong'daki yaşamın en tuhaf özelliklerinden biri olan ücreti nakit ödemek zorunda kalmaktan bıktı. Uygulama o kadar kökleşmiş durumda ki, havaalanı personeli taksi duraklarında turistleri fatura taşımaları konusunda uyarmak zorunda kalıyor.
Şikayetler üzerine hükümet, turizmi canlandırmak amacıyla taksi şoförlerini engellemeye çalıştı. Yetkililer yaz boyunca sürücüleri daha kibar olmaya çağıran bir kampanya yürüttüler. Aşırı ücretlendirme veya yolcuları reddetme gibi kötü sürücü davranışlarının kaydedildiği ve sürücü belgesinin kaybedilmesine yol açabilecek bir puan sistemi getirdiler.
Aralık ayı başlarında hükümet, tüm taksilerin 2025 yılı sonuna kadar kredi kartı ve dijital ödeme kabul etmelerine olanak tanıyan sistemler kurmalarını ve 2026 yılı sonuna kadar da güvenlik kameraları kurmalarını zorunlu kılmayı önerdi.
Beklendiği gibi birçok taksi şoförü daha sıkı denetim fikrini reddediyor.
Sadece nakit kabul eden 75 yaşındaki beyaz saçlı taksi şoförü Lau Bing-kwan, “Her zaman izlenmek mi istiyorsun?” dedi. “Hükümet çok fazla emir yağdırıyor.”
Koltuklarınıza sahip çıkın
Uygulanması halinde yeni kontroller, Hong Kong'un birinci sınıf ulaşım sisteminde uzun süredir anormal olan bir endüstri için bir dönemin sonunu işaret edecek. Her gün milyonlarca insan, şık metrolarda ve güvenilir bir şekilde çalışan, klimalı, çift katlı otobüslerde güvenle yolculuk yapıyor.
Buna karşılık taksi yolculuğu bir macera olabilir. Hong Kong'un kendine özgü dört kapılı Toyota Crown Comfort kabinlerinden birine tırmandığınızda, büyük olasılıkla altmışlı yaşlarında veya daha yaşlı, gösterge paneli boyunca bir dizi cep telefonu monte edilmiş bir adam tarafından karşılanacaksınız (selamlamanın tam tersi nedir?) at yarışı sonuçlarını takip etmek için bazen GPS navigasyonunu, diğer zamanlarda ise kullanıyor. Lüks yiyecekler takas edilmeyecektir. Gaz pedalına basılmasını bekleyin.
Sonra refleks olarak bir kolu tutarsınız ve şehrin dar sokaklarında gezinirken gece mavisi vinil koltuklardan kaymamaya çalışırsınız. Son olarak, varış noktanıza varmadan önce sürücüyü zaman alıcı bir çıkışla rahatsız etmemek için küçük banknotlarınızı ve madeni paralarınızı hazır bulundurun.
Hong Kong Çin Üniversitesi'nde şehir çalışmaları profesörü olan Sylvia He, “Sizi bıraktıklarında acele etmeniz gerekiyor” diyor ve bu şehrin birçok sakini gibi kendisi de bir taksi şoförünün etrafında yumurta kabukları üzerinde yürümeye şartlanmış hissediyor. “Bir sonraki siparişinizi geciktirmek istemiyorum.”
Pek çok taksi şoförü için sabırsızlık ve kabalık, onların sert gerçeğinin bir yansımasıdır: Mali getirisi azalan bir işte çalışıyorsanız, sosyal inceliklerle zaman kaybedemezsiniz. Örneğin 63 yaşındaki sürücü Lau Man-hung, eve ayda yaklaşık 2.500 dolar götürebilecek kadar uzun süre direksiyon başında kalabilmek için yemek ve tuvalet molalarını atlıyor; bu da Çin'in en pahalı şehirlerinden birinde yaşamaya zar zor yetiyor. sonlar dünyada buluşuyor.
Bay Lau, Kantonca sorun ve bela çıkarmak anlamına gelen bir kelime kullanarak, “Bazı müşteriler çok mafan” dedi. “Hangi yolu seçecekleri konusunda şikayet etmeyi seviyorlar. Daha hızlı sürmeni söylüyorlar.”
Bir endüstrinin kırılgan ekonomisi
Taksi kullanmak eskiden geçimini sağlamanın iyi bir yoluydu. Ancak Çin ana karasındaki ekonomik yavaşlamanın etkileri nedeniyle işler daha da zorlaştı ve daha da kötüleşti. Şehir, turistlerin ilgisini yeniden kazanmakta zorlanırken, bir zamanlar dar sokaklarda kalabalıklarla dolup taşan bar ve gece kulüpleri artık daha az eğlenen kişinin ilgisini çekiyor.
Krizden önce bile bazı taksi ruhsatı sahipleri mücadele ediyordu. Taksi lisansları devlet tarafından sınırlandırılmıştır ve gevşek bir şekilde düzenlenen bir piyasada işlem görmektedir. On yıl önce yaşanan spekülatif balonun lisans fiyatlarını yaklaşık 1 milyon dolara çıkardıktan sonra patlamasından sonra bazı mülk sahipleri büyük kayıplara uğradı.
Bugün, lisanslar on yıl önceki zirve değerlerinin yaklaşık üçte ikisi değerinde. Pek çok şirket ve lisanslı sürücü, hizmeti iyileştirmekten çok, kayıpları telafi etmeye odaklanıyor.
Bir aile şirketi olan Tin Shing Motors, sürücüleri yönetiyor ve taksi lisansları ve taksi sigortası için ipotek satıyor. Şirketin 47 yaşındaki üçüncü nesil üyesi Chris Chan, Tin Shing'in, lisansların değeri çok daha yüksekken satın alınan ipoteklerle yükümlü olduğunu söylüyor.
Bu borçları ödemek için Bay Chan'ın taksilerini mümkün olduğu kadar geniş çapta kiralaması gerekiyor. Ancak şoför bulmakta zorlanıyor. Birçok taksi şoförü yaşlanıyor ve gençler büyük ölçüde yorucu işlerden kaçınıyor. Kendisi, özellikle sigorta maliyetlerinin son yıllarda neredeyse iki katına çıkması nedeniyle kâr marjlarının daraldığını ekledi. Uber, Hong Kong'da gri bir alanda faaliyet gösterse de bazı müşterilerini de kaybetti.
Bay Chan, “Para kazanmak giderek zorlaşıyor” dedi.
En altta ise yaklaşık yarısı 60 yaş ve üzerinde olan sürücüler yer alıyor. Birçoğu emekli olmayı göze alamıyor. Araçlarının benzin ve kira parasını ödedikten sonra bile geçimlerini sağlamak için saatte yaklaşık 14 dolar kazanmaları gerekiyor. Onlar için ellerinde nakit bulundurmak, elektronik ödemelerin işleme alınması için günlerce beklemekten daha iyidir.
Mavi yakalı bir iş profesyonelleşir
Halk ile taksi şoförleri arasında yaşanan gerginlik, karşılıklı suçlamalara dönüşüyor. Hükümet geçen yıl nezaket kampanyasını başlattığında, bir sürücü bir televizyon muhabirine kaba davrananların yolcular olduğunu söyledi.
Hong Kong'un taksi şoförleri pek çok açıdan şehrin stresli, gösterişten uzak, işçi sınıfı kültürünü temsil ediyor. Onların kabalıkları, yumurtalı sandviçler, hazır erişteler ve şekerli sütlü çay ile kitlelere hizmet veren her yerde bulunan yerel kafeler olan cha chaan teng'de alınan hizmetten farklı değildir. Garsonlar kısa ama hızlı.
Taksi endüstrisi üzerine çalışan emekli profesör Hung Wing-tat, “İnsanlar genellikle kötü bir deneyim yaşar ve bunu hayatlarının geri kalanı boyunca hatırlar” dedi. “Bu, çoğu sadece geçimini sağlamak istemesine rağmen, kamuoyunda tüm taksi şoförlerinin kötü olduğu izlenimini veriyor.”
Hatta 45 yaşındaki Joe Fong gibi müşterilerini üzmenin bir anlamı olmayan ve yolcularının ihtiyaçlarına uyum sağlamaya çalışan taksi şoförleri de var.
“Neden kavga edelim?” dedi Bay Fong. “Birbirimize ihtiyacımız var. Senin bir arabaya ihtiyacın var ve benim de parana ihtiyacım var.
Bay Fong, zamanını Uber için özel bir araba kullanmakla Alliance adlı bir taksi filosu için taksi kullanmak arasında bölüştürerek gelirini en üst düzeye çıkarıyor. Bay Fong'un kontrol paneline bağlı beş cep telefonu var. Elektronik ödemeleri memnuniyetle karşılıyor ve Alliance geçen yıl tüm taksilere kamera yerleştirdiğinde kaşlarını bile kaldırmadı.
Toyota'nın Hong Kong'daki yeni hibrit taksilerinden birini kullanan ve Londra taksisi ile PT Cruiser'ın karışımına benzeyen Bay Fong, “Ben o yaşlı insanlar gibi değilim” dedi. “Dünya değişti. Bunu kabul etmek zorundasın.”
Olivia Wang raporlamaya katkıda bulunmuştur.
Gündüz vardiyası şoförlerinin taksilerini gece vardiyası şoförlerine teslim etmesi öğleden sonradır. Araçlardan kira toplayan, programlarını yöneten ve nasıl daha fazla egzersiz yapılacağı ve sigarayı bırakılacağı konusunda istenmeden tavsiyeler sunan anaerkil bir figür olan taksi acentesine tomar para veriyorlar. Sürücüler ona el sallıyor.
Yedi milyondan fazla insanın yaşadığı bu şehirde bir taksi şoförünün alışkanlıklarını değiştirmeye çalışmaktan daha zor bir iş belki de yoktur. Hong Kong'daki taksi şoförleri genellikle huysuzdur ve bir sonraki tarifeyi almak için acele ederler. Şehri uzun süredir canlandıran hızlı tempolu, telaşlı kültürü yansıtarak, onlarca yıldır işleri kendi yöntemleriyle yapıyorlar.
Ancak taksi şoförleri çağa ayak uydurma konusunda baskı altında. Yolcularınız dikkatsizce araç kullanmaktan, kaba muameleden ve çoğu durumda Hong Kong'daki yaşamın en tuhaf özelliklerinden biri olan ücreti nakit ödemek zorunda kalmaktan bıktı. Uygulama o kadar kökleşmiş durumda ki, havaalanı personeli taksi duraklarında turistleri fatura taşımaları konusunda uyarmak zorunda kalıyor.
Şikayetler üzerine hükümet, turizmi canlandırmak amacıyla taksi şoförlerini engellemeye çalıştı. Yetkililer yaz boyunca sürücüleri daha kibar olmaya çağıran bir kampanya yürüttüler. Aşırı ücretlendirme veya yolcuları reddetme gibi kötü sürücü davranışlarının kaydedildiği ve sürücü belgesinin kaybedilmesine yol açabilecek bir puan sistemi getirdiler.
Aralık ayı başlarında hükümet, tüm taksilerin 2025 yılı sonuna kadar kredi kartı ve dijital ödeme kabul etmelerine olanak tanıyan sistemler kurmalarını ve 2026 yılı sonuna kadar da güvenlik kameraları kurmalarını zorunlu kılmayı önerdi.
Beklendiği gibi birçok taksi şoförü daha sıkı denetim fikrini reddediyor.
Sadece nakit kabul eden 75 yaşındaki beyaz saçlı taksi şoförü Lau Bing-kwan, “Her zaman izlenmek mi istiyorsun?” dedi. “Hükümet çok fazla emir yağdırıyor.”
Koltuklarınıza sahip çıkın
Uygulanması halinde yeni kontroller, Hong Kong'un birinci sınıf ulaşım sisteminde uzun süredir anormal olan bir endüstri için bir dönemin sonunu işaret edecek. Her gün milyonlarca insan, şık metrolarda ve güvenilir bir şekilde çalışan, klimalı, çift katlı otobüslerde güvenle yolculuk yapıyor.
Buna karşılık taksi yolculuğu bir macera olabilir. Hong Kong'un kendine özgü dört kapılı Toyota Crown Comfort kabinlerinden birine tırmandığınızda, büyük olasılıkla altmışlı yaşlarında veya daha yaşlı, gösterge paneli boyunca bir dizi cep telefonu monte edilmiş bir adam tarafından karşılanacaksınız (selamlamanın tam tersi nedir?) at yarışı sonuçlarını takip etmek için bazen GPS navigasyonunu, diğer zamanlarda ise kullanıyor. Lüks yiyecekler takas edilmeyecektir. Gaz pedalına basılmasını bekleyin.
Sonra refleks olarak bir kolu tutarsınız ve şehrin dar sokaklarında gezinirken gece mavisi vinil koltuklardan kaymamaya çalışırsınız. Son olarak, varış noktanıza varmadan önce sürücüyü zaman alıcı bir çıkışla rahatsız etmemek için küçük banknotlarınızı ve madeni paralarınızı hazır bulundurun.
Hong Kong Çin Üniversitesi'nde şehir çalışmaları profesörü olan Sylvia He, “Sizi bıraktıklarında acele etmeniz gerekiyor” diyor ve bu şehrin birçok sakini gibi kendisi de bir taksi şoförünün etrafında yumurta kabukları üzerinde yürümeye şartlanmış hissediyor. “Bir sonraki siparişinizi geciktirmek istemiyorum.”
Pek çok taksi şoförü için sabırsızlık ve kabalık, onların sert gerçeğinin bir yansımasıdır: Mali getirisi azalan bir işte çalışıyorsanız, sosyal inceliklerle zaman kaybedemezsiniz. Örneğin 63 yaşındaki sürücü Lau Man-hung, eve ayda yaklaşık 2.500 dolar götürebilecek kadar uzun süre direksiyon başında kalabilmek için yemek ve tuvalet molalarını atlıyor; bu da Çin'in en pahalı şehirlerinden birinde yaşamaya zar zor yetiyor. sonlar dünyada buluşuyor.
Bay Lau, Kantonca sorun ve bela çıkarmak anlamına gelen bir kelime kullanarak, “Bazı müşteriler çok mafan” dedi. “Hangi yolu seçecekleri konusunda şikayet etmeyi seviyorlar. Daha hızlı sürmeni söylüyorlar.”
Bir endüstrinin kırılgan ekonomisi
Taksi kullanmak eskiden geçimini sağlamanın iyi bir yoluydu. Ancak Çin ana karasındaki ekonomik yavaşlamanın etkileri nedeniyle işler daha da zorlaştı ve daha da kötüleşti. Şehir, turistlerin ilgisini yeniden kazanmakta zorlanırken, bir zamanlar dar sokaklarda kalabalıklarla dolup taşan bar ve gece kulüpleri artık daha az eğlenen kişinin ilgisini çekiyor.
Krizden önce bile bazı taksi ruhsatı sahipleri mücadele ediyordu. Taksi lisansları devlet tarafından sınırlandırılmıştır ve gevşek bir şekilde düzenlenen bir piyasada işlem görmektedir. On yıl önce yaşanan spekülatif balonun lisans fiyatlarını yaklaşık 1 milyon dolara çıkardıktan sonra patlamasından sonra bazı mülk sahipleri büyük kayıplara uğradı.
Bugün, lisanslar on yıl önceki zirve değerlerinin yaklaşık üçte ikisi değerinde. Pek çok şirket ve lisanslı sürücü, hizmeti iyileştirmekten çok, kayıpları telafi etmeye odaklanıyor.
Bir aile şirketi olan Tin Shing Motors, sürücüleri yönetiyor ve taksi lisansları ve taksi sigortası için ipotek satıyor. Şirketin 47 yaşındaki üçüncü nesil üyesi Chris Chan, Tin Shing'in, lisansların değeri çok daha yüksekken satın alınan ipoteklerle yükümlü olduğunu söylüyor.
Bu borçları ödemek için Bay Chan'ın taksilerini mümkün olduğu kadar geniş çapta kiralaması gerekiyor. Ancak şoför bulmakta zorlanıyor. Birçok taksi şoförü yaşlanıyor ve gençler büyük ölçüde yorucu işlerden kaçınıyor. Kendisi, özellikle sigorta maliyetlerinin son yıllarda neredeyse iki katına çıkması nedeniyle kâr marjlarının daraldığını ekledi. Uber, Hong Kong'da gri bir alanda faaliyet gösterse de bazı müşterilerini de kaybetti.
Bay Chan, “Para kazanmak giderek zorlaşıyor” dedi.
En altta ise yaklaşık yarısı 60 yaş ve üzerinde olan sürücüler yer alıyor. Birçoğu emekli olmayı göze alamıyor. Araçlarının benzin ve kira parasını ödedikten sonra bile geçimlerini sağlamak için saatte yaklaşık 14 dolar kazanmaları gerekiyor. Onlar için ellerinde nakit bulundurmak, elektronik ödemelerin işleme alınması için günlerce beklemekten daha iyidir.
Mavi yakalı bir iş profesyonelleşir
Halk ile taksi şoförleri arasında yaşanan gerginlik, karşılıklı suçlamalara dönüşüyor. Hükümet geçen yıl nezaket kampanyasını başlattığında, bir sürücü bir televizyon muhabirine kaba davrananların yolcular olduğunu söyledi.
Hong Kong'un taksi şoförleri pek çok açıdan şehrin stresli, gösterişten uzak, işçi sınıfı kültürünü temsil ediyor. Onların kabalıkları, yumurtalı sandviçler, hazır erişteler ve şekerli sütlü çay ile kitlelere hizmet veren her yerde bulunan yerel kafeler olan cha chaan teng'de alınan hizmetten farklı değildir. Garsonlar kısa ama hızlı.
Taksi endüstrisi üzerine çalışan emekli profesör Hung Wing-tat, “İnsanlar genellikle kötü bir deneyim yaşar ve bunu hayatlarının geri kalanı boyunca hatırlar” dedi. “Bu, çoğu sadece geçimini sağlamak istemesine rağmen, kamuoyunda tüm taksi şoförlerinin kötü olduğu izlenimini veriyor.”
Hatta 45 yaşındaki Joe Fong gibi müşterilerini üzmenin bir anlamı olmayan ve yolcularının ihtiyaçlarına uyum sağlamaya çalışan taksi şoförleri de var.
“Neden kavga edelim?” dedi Bay Fong. “Birbirimize ihtiyacımız var. Senin bir arabaya ihtiyacın var ve benim de parana ihtiyacım var.
Bay Fong, zamanını Uber için özel bir araba kullanmakla Alliance adlı bir taksi filosu için taksi kullanmak arasında bölüştürerek gelirini en üst düzeye çıkarıyor. Bay Fong'un kontrol paneline bağlı beş cep telefonu var. Elektronik ödemeleri memnuniyetle karşılıyor ve Alliance geçen yıl tüm taksilere kamera yerleştirdiğinde kaşlarını bile kaldırmadı.
Toyota'nın Hong Kong'daki yeni hibrit taksilerinden birini kullanan ve Londra taksisi ile PT Cruiser'ın karışımına benzeyen Bay Fong, “Ben o yaşlı insanlar gibi değilim” dedi. “Dünya değişti. Bunu kabul etmek zorundasın.”
Olivia Wang raporlamaya katkıda bulunmuştur.