sagliksal
Aktif Üye
Yeni Şafak gazetesi müellifi Ersin Çelik, tabiplerin hak arayışlarına ait olarak, “Biroldukca hekimle konuştum, durum vahim!” yorumunu yaptı.
Çelik yazısında, “Görüştüğüm tüm hocalar, tabiplerin geçim kahrı yaşadığını lisana getirdi. Birinci yazıda da değinmiştim. Hekim olmak, eğitim ömründen başlayan bir adanmışlık. Lisede tabip olmaya karar vermeyen bir kimse bu mesleğe son anda giremez. bu biçimdesine meşakkatli bir müddetcin sonunda, bilhassa de kamuda çalışmaya başlayan tabiplerin, döner sermaye geliri dahil düşük maaşlara çalıştığını söylemek gerekiyor. Neye bakılırsa düşük pekala? Bir hocamız şu örneği verdi: “Bir hastanede 8 bin 500 lira maaş alan hekim da var, tıpkı hastanede 7 bin 500 lira alan paklık çalışanı de.” Lütfen kıyaslamayı cımbızlamayın, burada paklık işçilerinin yaptığı iş küçümsenmiyor. Sonuna kadar hak ediyorlar. Keşke daha fazla alsalar. Ama bu minik farklar doktorluk mesleğine olan ilgiyi azaltıyormuş. Sıkıntı, günde yüzlerce hastayı tedavi eden uzman doktorlar her şey dahil 11-12 bin lira maaş alıyorlar. Doktor Hakları Derneği Lideri Dr. Mustafa Şener Hoca bu ilgisizliğin yanı sıra ülkemiz için farklı bir tehlike olduğuna dikkat çekti. Hekimlerin branş seçimleri… Şu cümleler Şener’e ilişkin: “Kadın doğum, genel cerrahi ve beyin cerrahisi artık seçilmiyor. Takımlar bomboş. Tazminat davaları en çok cerrahlara açılıyor. Şiddet olayı da cerraha oluyor. Türkiye birincisi; cildiyeci, fizik tedavi uzmanı, plastik cerrah olmak istiyor. Bu tercihlere yönelik tedbir alınmazsa 10-15 sene daha sonra ameliyat olmak için hekim bulamayacağız.” sözünü kullandı.
Çelik şu sözleri kullandı:
“Yani mevzunun tabiplerin kendi içlerinde birlik olarak çözmeleri gereken bir kısmı var, sıhhat siyasetlerini ilgilendiren bir istikameti var, toplumsal bir çabayla çözülmesi gereken (başta şiddet olmak üzere) tarafları var. Burada biz basına da bakılırsav düştüğünün farkındayız. Ya da farkında olmalıyız. Emsal biçimde toplumsal medyanın domine ettiği krizlerin her kesite ziyan verdiğini epeyce net bir biçimde gözlemlemiş olduk. Ortak bir sağduyu ile hareket edilmezse hepimiz için tehlike kelam konusu olduğu da açık. Sıhhat en hayati mevzumuz, bunu tahlilsiz bırakma lüksümüz yok.”
Çelik yazısında, “Görüştüğüm tüm hocalar, tabiplerin geçim kahrı yaşadığını lisana getirdi. Birinci yazıda da değinmiştim. Hekim olmak, eğitim ömründen başlayan bir adanmışlık. Lisede tabip olmaya karar vermeyen bir kimse bu mesleğe son anda giremez. bu biçimdesine meşakkatli bir müddetcin sonunda, bilhassa de kamuda çalışmaya başlayan tabiplerin, döner sermaye geliri dahil düşük maaşlara çalıştığını söylemek gerekiyor. Neye bakılırsa düşük pekala? Bir hocamız şu örneği verdi: “Bir hastanede 8 bin 500 lira maaş alan hekim da var, tıpkı hastanede 7 bin 500 lira alan paklık çalışanı de.” Lütfen kıyaslamayı cımbızlamayın, burada paklık işçilerinin yaptığı iş küçümsenmiyor. Sonuna kadar hak ediyorlar. Keşke daha fazla alsalar. Ama bu minik farklar doktorluk mesleğine olan ilgiyi azaltıyormuş. Sıkıntı, günde yüzlerce hastayı tedavi eden uzman doktorlar her şey dahil 11-12 bin lira maaş alıyorlar. Doktor Hakları Derneği Lideri Dr. Mustafa Şener Hoca bu ilgisizliğin yanı sıra ülkemiz için farklı bir tehlike olduğuna dikkat çekti. Hekimlerin branş seçimleri… Şu cümleler Şener’e ilişkin: “Kadın doğum, genel cerrahi ve beyin cerrahisi artık seçilmiyor. Takımlar bomboş. Tazminat davaları en çok cerrahlara açılıyor. Şiddet olayı da cerraha oluyor. Türkiye birincisi; cildiyeci, fizik tedavi uzmanı, plastik cerrah olmak istiyor. Bu tercihlere yönelik tedbir alınmazsa 10-15 sene daha sonra ameliyat olmak için hekim bulamayacağız.” sözünü kullandı.
Çelik şu sözleri kullandı:
“Yani mevzunun tabiplerin kendi içlerinde birlik olarak çözmeleri gereken bir kısmı var, sıhhat siyasetlerini ilgilendiren bir istikameti var, toplumsal bir çabayla çözülmesi gereken (başta şiddet olmak üzere) tarafları var. Burada biz basına da bakılırsav düştüğünün farkındayız. Ya da farkında olmalıyız. Emsal biçimde toplumsal medyanın domine ettiği krizlerin her kesite ziyan verdiğini epeyce net bir biçimde gözlemlemiş olduk. Ortak bir sağduyu ile hareket edilmezse hepimiz için tehlike kelam konusu olduğu da açık. Sıhhat en hayati mevzumuz, bunu tahlilsiz bırakma lüksümüz yok.”