Namik
Üye
ROMA – İşlenen ve dağıtılan veriler aracılığıyla Açıkpolis – Orası Kamuoyunun bilgisine erişim, şeffaflık ve demokratik katılıma yönelik projeleri destekleyen bağımsız, kar amacı gütmeyen vakıf – hükümetin tahminlerine göre Arnavutluk'taki kabul merkezlerinin yönetimi 5 yıl içinde 653 milyon avroya mal olacak. Ancak yapıların yönetimi için beklenen harcama 30 milyon dolardır, kalan 600 milyonun üzerindeki miktar ise operasyonun diğer yönlerinin finansmanına hizmet etmektedir.
Sadece yetkililerin seyahati için 252 milyon. Merkezler İtalya'da kurulmuş olsaydı gerçekleşmeyecek harcamalar arasında bakanlık yetkililerinin seyahatleri için 252 milyon euro yer alıyor. Kuvvetler arası personelin, valilik görevlilerinin, ceza infaz idaresi departmanının (Dap) ve sınır sağlık personelinin seyahat, günlük harçlık, yiyecek ve konaklama masraflarını ödemek için gereken, günde ortalama 138 bin avroya eşit fahiş bir meblağ ( Usmaf) ve Göçmen Nüfusların Sağlığının Geliştirilmesi Ulusal Enstitüsü (Inmp) tarafından yürütülmektedir. Bu personel yurt dışında değil de her zamanki iş yerlerinde çalışsaydı, kaçınılacak tüm masraflar ortadan kalkacaktı.
Arnavutluk ile yapılan anlaşma: 20 Mayıs'ta yürürlüğe girecek. Bu nedenle 6 Kasım 2023'te Roma'da “göç konularında işbirliğinin güçlendirilmesine” yönelik İtalya-Arnavutluk protokolü imzalandı ve bu protokol, geçtiğimiz Şubat ayında İtalyan Parlamentosu tarafından onaylandı. Anlaşma, Arnavutluk'ta biri ilk kabul için (Shengjin kasabasında), diğeri ise Hotspot ve Gjader'de gözaltı ve geri gönderme merkezi (CPR) işlevlerine sahip olmak üzere iki merkezin kurulmasını öngörüyor. Merkezler ülkenin kuzeyinde, birbirinden yaklaşık 20 km uzaklıkta bulunmaktadır. Hükümetin niyetine göre bu yapıların başlangıçta kapasiteleri azalmış olsa da 20 Mayıs'tan itibaren faaliyete geçmesi gerekiyor.
Harcamaların detaylı analizi. Teknik bir rapor, 5 yılda yaklaşık 650 milyon avroluk bir maliyet varsayılarak tahmini giderleri yeniden yapılandırıyor; ancak bunun yalnızca küçük bir kısmı merkezlerin yönetimiyle ilgili. İtalya-Arnavutluk protokolünün 5 yılda maliyeti 653 milyon.
Açık kullanımlar. Bunun kayda değer bir harcama olduğu açıktır, ancak ne ülkelerine geri dönüşleri teşvik etmek, ne kabul lojistiğini geliştirmek, ne de uluslararası koruma taleplerinin tanınmasını sağlayacak kişilerin entegrasyonunu sağlamak açısından yararlı görünmemektedir.
İnsanlar memnuniyetle karşıladı ve yönetim maliyetleri. Yönetim maliyetlerini hesaplamak için bu merkezlerde kaç kişinin ağırlanacağını ve kaç gün süreyle ağırlanacağını bilmek gerekir. Ancak bugüne kadar iki yapıda maksimum sayıda kişinin ağırlanabileceği bile belli değil.
Gelenler abartılıyor. Hatta hükümet defalarca Arnavutluk'a ayda 3 bin kişinin, yani yılda toplam 36 bin kişinin kabul edileceğini iddia etti. Aslında protokol de bu rakama atıfta bulunuyor ancak bunu ortalama mevcudiyet olarak değil, maksimum limit olarak gösteriyor. Ancak bilindiği gibi özellikle ilk kabul merkezlerinde karşılanan kişi sayısı önemli ölçüde farklılık gösterebilmektedir. Hatta İçişleri Bakanlığı, 2023 yılı Ağustos ayının ortalarında İtalya'daki sıcak noktalarda yaklaşık 2.599 kişinin bulunduğunu belirtirken, 15 Mart'ta bu sayı sadece 712'ye ulaştı.
Ancak bu rakamlar şüphe uyandırıyor. Ancak hükümetin maksimum rakamları veri olarak kabul edilse bile bu rakamlar şüphe yaratmaya devam ediyor. Hatta İçişleri Bakanlığı'nın tesislerin yönetimine ilişkin yayınladığı ilgi beyanında, 880'i sıcak nokta ve 144'ü CPR'de olmak üzere binin biraz üzerinde bir maksimum kapasiteden bahsediliyor. Bu belge aynı zamanda iki yapının yönetimi için yılda maksimum 34 milyon avroluk bir maliyet tahmin ediyor: 650 milyonluk toplam maliyetten uzak olsa bile çok yüksek bir rakam. Ancak teknik rapora göre, bu tür yapıların yönetimi için tarihsel maliyetler üzerinden hesaplanan fiili harcamanın 5 yılda yaklaşık 30 milyon avro olması gerekiyor (2024'te 4,4 milyon avro ve 2025 ile 2028 arasında 6,5 milyon yıl). .
Protokolün diğer maliyetleri. Bu rakamlara bakıldığında, yönetim maliyetlerini ilgilendirmeyen 600 milyon Euro'nun üzerinde bir miktar kalıyor. Merkezler İtalya'da kurulmuş olsaydı, bu maliyet kalemlerinden bazıları belki benzer olurdu. Örneğin yapıların inşaat ve bakım maliyetlerinden bahsedelim.
Anlaşmanın hedefleri belirsizliğini koruyor. Elbette 650 milyon euro çok ciddi bir meblağ. Ancak kamu harcamalarını değerlendirmek için öncelikle kendimize koyduğumuz hedefi ve bu tedbirin bunu başarma yeteneğini göz önünde bulundurmalıyız. Anlaşmanın esasen üç hedefi var: İnsan ticaretiyle mücadele etmek, yasa dışı göç akışlarını önlemek ve yalnızca gerçekten uluslararası koruma hakkına sahip olanları kabul etmek. Ancak anlaşmanın şartlarına bakıldığında, Arnavutluk'ta iki merkezin kurulmasının insan kaçakçılığıyla nasıl mücadele edebileceği ve yasadışı göç akışlarını nasıl önleyebileceği açık değil. Yalnızca gerçekten uluslararası koruma hakkına sahip olanların kabul edilmesine gelince, merkezler İtalya'da inşa edilse bile aynı soru ortaya çıkacaktır.
Sadece yetkililerin seyahati için 252 milyon. Merkezler İtalya'da kurulmuş olsaydı gerçekleşmeyecek harcamalar arasında bakanlık yetkililerinin seyahatleri için 252 milyon euro yer alıyor. Kuvvetler arası personelin, valilik görevlilerinin, ceza infaz idaresi departmanının (Dap) ve sınır sağlık personelinin seyahat, günlük harçlık, yiyecek ve konaklama masraflarını ödemek için gereken, günde ortalama 138 bin avroya eşit fahiş bir meblağ ( Usmaf) ve Göçmen Nüfusların Sağlığının Geliştirilmesi Ulusal Enstitüsü (Inmp) tarafından yürütülmektedir. Bu personel yurt dışında değil de her zamanki iş yerlerinde çalışsaydı, kaçınılacak tüm masraflar ortadan kalkacaktı.
Arnavutluk ile yapılan anlaşma: 20 Mayıs'ta yürürlüğe girecek. Bu nedenle 6 Kasım 2023'te Roma'da “göç konularında işbirliğinin güçlendirilmesine” yönelik İtalya-Arnavutluk protokolü imzalandı ve bu protokol, geçtiğimiz Şubat ayında İtalyan Parlamentosu tarafından onaylandı. Anlaşma, Arnavutluk'ta biri ilk kabul için (Shengjin kasabasında), diğeri ise Hotspot ve Gjader'de gözaltı ve geri gönderme merkezi (CPR) işlevlerine sahip olmak üzere iki merkezin kurulmasını öngörüyor. Merkezler ülkenin kuzeyinde, birbirinden yaklaşık 20 km uzaklıkta bulunmaktadır. Hükümetin niyetine göre bu yapıların başlangıçta kapasiteleri azalmış olsa da 20 Mayıs'tan itibaren faaliyete geçmesi gerekiyor.
Harcamaların detaylı analizi. Teknik bir rapor, 5 yılda yaklaşık 650 milyon avroluk bir maliyet varsayılarak tahmini giderleri yeniden yapılandırıyor; ancak bunun yalnızca küçük bir kısmı merkezlerin yönetimiyle ilgili. İtalya-Arnavutluk protokolünün 5 yılda maliyeti 653 milyon.
Açık kullanımlar. Bunun kayda değer bir harcama olduğu açıktır, ancak ne ülkelerine geri dönüşleri teşvik etmek, ne kabul lojistiğini geliştirmek, ne de uluslararası koruma taleplerinin tanınmasını sağlayacak kişilerin entegrasyonunu sağlamak açısından yararlı görünmemektedir.
İnsanlar memnuniyetle karşıladı ve yönetim maliyetleri. Yönetim maliyetlerini hesaplamak için bu merkezlerde kaç kişinin ağırlanacağını ve kaç gün süreyle ağırlanacağını bilmek gerekir. Ancak bugüne kadar iki yapıda maksimum sayıda kişinin ağırlanabileceği bile belli değil.
Gelenler abartılıyor. Hatta hükümet defalarca Arnavutluk'a ayda 3 bin kişinin, yani yılda toplam 36 bin kişinin kabul edileceğini iddia etti. Aslında protokol de bu rakama atıfta bulunuyor ancak bunu ortalama mevcudiyet olarak değil, maksimum limit olarak gösteriyor. Ancak bilindiği gibi özellikle ilk kabul merkezlerinde karşılanan kişi sayısı önemli ölçüde farklılık gösterebilmektedir. Hatta İçişleri Bakanlığı, 2023 yılı Ağustos ayının ortalarında İtalya'daki sıcak noktalarda yaklaşık 2.599 kişinin bulunduğunu belirtirken, 15 Mart'ta bu sayı sadece 712'ye ulaştı.
Ancak bu rakamlar şüphe uyandırıyor. Ancak hükümetin maksimum rakamları veri olarak kabul edilse bile bu rakamlar şüphe yaratmaya devam ediyor. Hatta İçişleri Bakanlığı'nın tesislerin yönetimine ilişkin yayınladığı ilgi beyanında, 880'i sıcak nokta ve 144'ü CPR'de olmak üzere binin biraz üzerinde bir maksimum kapasiteden bahsediliyor. Bu belge aynı zamanda iki yapının yönetimi için yılda maksimum 34 milyon avroluk bir maliyet tahmin ediyor: 650 milyonluk toplam maliyetten uzak olsa bile çok yüksek bir rakam. Ancak teknik rapora göre, bu tür yapıların yönetimi için tarihsel maliyetler üzerinden hesaplanan fiili harcamanın 5 yılda yaklaşık 30 milyon avro olması gerekiyor (2024'te 4,4 milyon avro ve 2025 ile 2028 arasında 6,5 milyon yıl). .
Protokolün diğer maliyetleri. Bu rakamlara bakıldığında, yönetim maliyetlerini ilgilendirmeyen 600 milyon Euro'nun üzerinde bir miktar kalıyor. Merkezler İtalya'da kurulmuş olsaydı, bu maliyet kalemlerinden bazıları belki benzer olurdu. Örneğin yapıların inşaat ve bakım maliyetlerinden bahsedelim.
Anlaşmanın hedefleri belirsizliğini koruyor. Elbette 650 milyon euro çok ciddi bir meblağ. Ancak kamu harcamalarını değerlendirmek için öncelikle kendimize koyduğumuz hedefi ve bu tedbirin bunu başarma yeteneğini göz önünde bulundurmalıyız. Anlaşmanın esasen üç hedefi var: İnsan ticaretiyle mücadele etmek, yasa dışı göç akışlarını önlemek ve yalnızca gerçekten uluslararası koruma hakkına sahip olanları kabul etmek. Ancak anlaşmanın şartlarına bakıldığında, Arnavutluk'ta iki merkezin kurulmasının insan kaçakçılığıyla nasıl mücadele edebileceği ve yasadışı göç akışlarını nasıl önleyebileceği açık değil. Yalnızca gerçekten uluslararası koruma hakkına sahip olanların kabul edilmesine gelince, merkezler İtalya'da inşa edilse bile aynı soru ortaya çıkacaktır.